...

baharsan, bölmüsən qış yuxusunu,
sən gəldin, küləklər səsini kəsdi..
çoxdan unutmuşam gül qoxusunu,
sənin saçlarının qoxusu bəsdi..

gözlərim səninlə güləcək mənim,
bircə an olmasan darıxacağam..
gülü olacaqsan sən ürəyimin,
başına güllərdən tac taxacağam..

birgə keçəcəyik sənlə nələri,
gözlərin hər səhər mənə dəyəcək..
saçına yağsa da qar dənələri
əllərin əlimdə üşüməyəcək..

Payız

bina girişlərində,
metro çıxışlarında,
sahibsiz küçələrin
bütün qarışlarında
qoxunu axtarıram..

sənin baxışlarınla
gecəni etmişəm ram,
üzümü gizləyirəm..

unutmuşam soyuğu,
payız yağışlarında
yolunu gözləyirəm..

gözlədiyim ən çoxu
bir buludlu gün olar,
bir də sənin əllərin..
əllərin ən gözəli,
ən pisi fəsillərin..

bilirsən mi qəlbimi
əzib neçə il payız?
indi məni güldürən,
səni mənə gətirən
ən gözəl fəsil - payız..

payız bitir,
az qalıb,
qalacağam payızsız..
bircə sən yanımdasan,
qollarıma sarılıb,
gözlərimi sevən qız..

Sən..

üstümə ulduz yağışı
yağır,
parçalayır göyü
gözlərin zərif baxışı.
baxmasa insan darıxır..

sonrası göy qurşağıdır
gözlərimdən axan yaşın..
ağlamayım?
bu ki sevinc göz yaşıdır..

əllərinlə gözlərimi
axı necə bağlamayım?
məni əllərin yaşadır..

bütün qorxular boşadır,
bitməyəcək,
getməyəcək qəlbdən həvəs,
həvəs deyil sevgidi bu,
birdi ürək,
birdi nəfəs..

sevgi ki hər şeydən ulu,
sevgi ki hər şeydən əzəl..
sən ki mənim
gözlərimin parıltısı,
sən ki bahardan da gözəl..

sən ki mələk, dəniz qızı,
sən günəşin tilsimisən,
saçların düşür dənizə,
tez özün də gəlməlisən..

getməsin..

üzündə ulduz gülüşü,
əlləri pambıq..
bahar öldürdü qışı,
öldü qaranlıq
və kədər getdi səmadan,
yenə biz bizə qaldıq..

kim gedir, nə gedir,
getsin, nə edim?
qəlbimin yox yarası..
sevinən bir mən idim
hər gedən sonrası..

bir o qalsın,
getməsin,
Allah qorusun,
neylərəm qar yağsa yaza?
mənim olsun
saçları rüzgardan uzun,
həsrəti gündən də qısa..

yaz olmadan..

danış görək,
var mı mənə ürəyində zərrəcə yer?
əlini ver,
buludlara tərəf gedək
dodağında gülümsəmə azalmadan..
qar altından baş qaldıran gözəl çiçək,
gəl ikimiz bir soyuqda üşüyək
qış qutarıb yaz olmadan..

Sən də getmə..

sən də getmə,
başqaları gedirlər..
sonra qalır musiqilər xatirə,
bir də ki aşiq olduğum ətirlər..

sən də getmə,
ay baharın gül ləçəyi..
getmə, qoyma məni qaranlıqda
getmə, getmə bir günlük də,
bir anlıq da..
gedənlərin bəlli deyil dönəcəyi..

sən də getmə,
saçlarının özləminə dayanmaram,
dayanmaz ki yazıq ürək..
bilsəm əgər baxmayacam gözlərinə
oyanmaram,
qoy kor olum,
bir kor olaq görmürüksə,
görürüksə birgə görək..

sən də getmə, 
gedirsənsə birgə gedək..

Sahibsiz məktublar

Sahibsiz məktublar..

1-ci məktub

getmək mi istəyirsən?

get, amma unutma, yaxşı mı? yanımdan getməyin yox, qəlbindən atmağın ağır gələr, qaldıra bilmərəm bu yükü.. 

insan illərcə üst-üstə yığılmış xatirələrini unutmaz ki.. unutmaz da, elə mi? de ki, düz deyirsən, de ki unutmaram..

niyə belə oldu, can parçası, niyə? hardasan, göz nurum, neylərsən mənsiz? özünə yaxşı baxırsan mı, bahar çiçəyim?

hərdən yaxşı oldu deyirəm, canın cəhənnəmə deyirəm.. hərdən keşkə heç tanımasaydım deyirəm.. amma tanımasaydım o yağışlı gündəki təlaşı yaşamazdım ki. o metro stansiyasındakı ilk gülümsəməni ya da.. 

sözlərim incitməsin səni, can ağrısından nə dediyini bilməyən çarəsizəm mən.. çarəsizəm, qırılmış, əzilmiş.. ən əsası yorğun..

sən mənə çox fikir də vermə, can parçası, yuxusuz gözlərinə heyfin gəlsin.. kirpiklərinin qovuşduğu an qarşında məni görməyin diləyiylə, hələlik..

2-ci məktub

bizi ən çox sevdiklərimiz incidir. elə biz də ən çox sevdiklərimizi incidirik. mən də səni incidirdim elə mi? bütün sevinclərini ürəyində qoyurdum, necə də insafsızam..

amma sevən sevdiyindən inciyər mi ki? sevən qəlb kin götürər mi ki? demək asandı, bilməzmiyəm sevdiyindən küsməyin acısını..

bu səhər yuxudan oyananda ilk sən ağlıma gəldin, eynən əvvəllər olduğu kimi. gecə gördüyüm yuxunun təsirindən idi, yoxsa çox da xatırlayan biri deyiləm ki mən, bilirsən. tez unuduram, tez silirəm..

səni silə bilməmişdim amma. qəlbimə basdırmışdım, bir zaman sonra dərinlərdə bir yerdə varlığını duymuşdum da sevinim yoxsa kədərlənim bilməmişdim.. 

mən peşman deyiləm, ürək param, qəlbimin səninçün atdığı günləri, ayları, illəri xoş xatirələr kimi saxlayıram.. sən də elə et, yaxşı mı? adımı eşidəndə üzün gülməsə də, qəbinə nifrət yox, gözünün önünə xoş anlar gəlsin, can parçası.. 


3-cü məktub 

insan öyrəşir.. hər acıya, hər yoxluğa, hər boşluğa. amma mən öyrəşmişəm desəm yalan olar bəlkə. mən ki əvvəldən hazır idim, mən ki ilk gündən bilirdim sonumuzun belə olacağını..

bilirsən, can parçası, sevgi elə də vacib deyilmiş. insan sevdiyi üçün birlikdə olarmış bəlkə amma yalnızlığında sevginin yox verdiyi dəyərin peşmanlığını yaşarmış, elə deyirlər.. 

sevməmişəm desəm bir yalan, sevmişəm desəm bir.. necə olar da bir qəlb bunca eşqi bunca sevgini bunca qadını daşımağı bacara bilib? adın qədər dərd düşəydi qəlbimə, qadın, sevgin qədər dən düşəydi saçlarıma da sevməz olaydım səni..

niyə insan sevdiyinin onunçün darıxmasına sevinir axı? onun ki canı yanır darıxmaqdan, hər kəs tək özünü mü düşünər? can parçası, mənsiz darıxırsan mı heç? sən darıxma ki mənsiz.. darıxma yaxşı mı? darıx, amma az darıx, incitmə özünü..

4-cü məktub

bu hala necə gəldim bilmirəm. günahı səndə mi görüm? neyləyim can parçası? sən gəldin o getdi, sən getdin bir başqası sən oldu, başqası getdi özgəsi gəldi, hər kəs gəldi də bir sən gəlmədin.. 
gələnlər sən olmadı, amma hər gedən səni xatırlatdı. onunçün ağlaya bilmədim gedənlərin arxasından, sən gedəndə ağlamışdım axı, gedənlər sən olmadı axı.. 

göndərdiyim salam çatdı mı sənə? sevgimi qoymuşdum içinə, məndən sənə son bir xatirə olsun istədim. çox bir şey də deyildi ki.. bir ovuc sevgidən də xatirə mi olarmış?

hardasan gözəl gözlüm? sevgi dolu salamımı qəlbinin ən baş köşəsində saxlarmısan görəsən? gözlərin gülər mi ki adımı eşidəndə? gülsün yetər ki, bəhanəsi mən olmasam da olar..

hər dəfəsində sevgim qədər kəlmələrim, sözlərim də tükənir.. biz də tükənirik, az-az, zərrə-zərrə.. 

mən səni qucaqlamaq istəyirəm..

mən səni qucaqlamaq istəyirəm,
başını çiynimdə hiss etmək,
gözlərinə baxıb
sevincimdən ağlamaq istəyirəm..

mən səni qucaqlamaq istəyirəm,
nəfəsinin səsini eşitmək,
saçlarının küləyində itmək,
bütün hər şeyi atıb
səninlə ulduzlara getmək istəyirəm..

mən səni qucaqlamaq istəyirəm,
qəlbinin istisində yuxulamaq,
əllərini əlimə alıb
qoxulamaq istəyirəm..

mən səni qucaqlamaq istəyirəm,
məsumluğun qarşısında əzilmək,
qəlbinin dərinində sezilmək,
bir eşq kəlməsi olub
dodaqlarından süzülmək istəyirəm..

Kişi ağlamaz

Ağlamaq kişi işi deyilsə

Darıxmaq insan işi deyil,

Belə də dərd olar?

Yanaqların əsə-əsə

Saxlamalısan göz yaşını..

Yazıq yanaqlar..

Yazıqdı, yazıqdı amma

Yanaqlar mı insan mı?

İnsanlıq yox kişilik dərdinə düşürlər,

İndi bu insanlara gülsən mi?

Ağlasan mı?

Kişi ağlamazmış,

Qadın gülməzmiş,

Qadının yaşı

Kişinin maaşı deyilməzmiş..

Utanc pul və yaş imiş,

Bu da dərddi, daşıya bilsən daşı..

Ürəyində bu nə yasdı?

Ölənin var deyəsən,

Qayıt, özünə qayıt!

Gözlərində bu nə yaşdı?

Ağlama, sən kişisən!

Göz yaşını ürəyinə doğru axıt..

Xeyir gəlməz

Bu gecənin yuxusundan xeyir gəlməz,

Keçmişimə bənzəyir bu gecə,

Diqqətlə bax..

Qaranlığın altında gəz,

Buludların üstündə,

Ya o get dediyim cəhənnəmin dibində,

Ya da məndən uzaq

Hansısa bəxti üz çevirmişin qəlbində yaşa.. 

İstəyirsən dost olaq

Buludların xətrinə, qaranlıq qorxusundan..

Bu gecə də yatmayaq,

Xeyir gəlməz bu gecənin yuxusundan..

Gecə..

Gecələr düşündürür,

Gecələr yorur məni..

Sevinc olub güldürür,

Acı olub,

Ən zəif

Yerimdən vurur məni..

Gecənin rəngi solub,

Necə çiçəklər solur

İlin ən acı fəsli..

Hər gecə eyni olur,

Amma dərdləri fərqli..

Neyləmək olar axı,

Qaçmaq olmur gecədən..

İstəmirəm dönüb geri baxmağı

Mənə verirsə ağrı

Ürəyimdən hər gedən..

Ağrılara doymuşam,

Bir daha qəm yemərəm..

Gecəylə dost olmuşam,

"Gecə pisdi" demərəm..

Kabus

"Necə gedir..

..həyat?"

Getmir desəydim gərək..

Zaman keçir,

Gecikirəm həyata..

Yenə də qalmışam tək,

O da yoxdu, kabus olub

yuxulardan qışqırıqla oyada..

Məsumluğa inanmışdım

Bəlkə də..

Hazırlaşıb dayanmışdım

Elə bil ki, gəlməyini gözləyirdim

Heç özüm də istəmədən..

Gəldi..

..sonra getdi yenidən.

Yenidən getməsi deyil,

Dönmüş olması incidir insanı..

Qırılır qəlb,

Quruyur dil..

Əşi, hamı gedir.. hamı..

Necə darıxdığımı

Kaş ki özü bilməsin..

İstəmirəm qayıtsın,

Yuxuma da gəlməsin..

..nə olar,

Kimsə məni bu kabusdan ayıltsın..

gedin, hamınız.

bu ürəkdən hər keçən
dərd qoyub gerisində..
"sən, elə sən, ya da sən,
hamınız eynisiniz.."
zərrə fərq görməmişəm
heç birisində..

siz həmişə təksiniz,
mənsə gecələr təkəm..
ürək sizi istəmir,
sadəcə əzab çəkən
yuxulu gözlərimə
yazığım gəlir..

dönüşü olmayan bir
bilet almışam sizə,
çıxın gedin hamınız,
dərdlənən də deyiləm
daha gedişinizə,
cəhənnəmə canınız..

gecələr..

hər gecə min gün qədər,
hər yuxu dərd olanda,
saçlarım qaranlığın
içinə doğru əsər..
kövrəlirəm gecələr tək qalanda,
yetər ağladım, yetər!

keçər, bilirəm, keçər,
gözlərim alışacaq,
kirpiklərim alışacaq zamanla..
"hər şey yaxşı olacaq"
öz-özümü aldadıram yalanla..

heç kim məni başa düşmür, sən anla,
ay yuxuma haram qatan,
sən də getmə, başqaları gedirlər..
bircə sənsən gecələri mən yatandan sonra yatan,
bir də səni sayıqlayan sətirlər..

qurd..

ürək qırıldısa,
bir də sağalmır,
sağını solunu yamayıb sağaldı deyirlər,
yalansa...
bunlarınki də işdi.
qır, sındır,
sonra da "bağışla, bilmədən oldu"..
bu ayrılıq ki var,
incitmək üçün ən asan yoldu,
elə qəlb qırmaq üçün də..
hər şey yoluna qoyular,
istək olsa əgər..
bir almanın iki yarısı olmamaq,
ya da yanlış tanımaq kimi problemlər,
bəhanə idi,
bunlarçün getməz gedən,
bizimkisi başqa dərd idi,
bizi məhv edən
almanın içindəki qurd idi..

Yuxuda əlini tutmuşdum gecə #3

yuxuda əlini tutmuşdum gecə
kaş elə yuxuyla yetinəymişəm..
bilirəm bir yerə gəlmişdik necə,
çağırıb demişdin "sənə gəlmişəm"..

niyə inandım ki? niyə peşmanam?
niyə kirpiklərim islanır indi?
mən bir də çətin ki sənə inanam,
Vallah, bu ölümdən daha çətindi..

demişdin bu işdə tək istəyini,
yuxumu həyata keçirəcəkdin..
bilirdim yuxunun bitəcəyini,
bilməzdim belə tez bitirəcəkdin..

bir yara qoymusan məndə çox dərin,
yaranın dibinə enə bilmirəm..
yapışqan kimiymiş sənin əllərin,
izini əlimdən silə bilmirəm..

Səsim çıxmaz..

Xanım, gözəl gülürsünüz, qəsdiniz canımamıdır? Yoxsa taleyimmisiniz siz mənim? Bu nə həvəsdir sizdə, xanım, insan da elə baxarmı heç, 'sevməyə məhkumsan' deyərcəsinə? Siz təslim olacağımı mı düşündünüz yoxsa? Bir gözəl təbəssümə, bir cüt qara gözə aldanacağımı mı sandınız? 'Yanıldınız' desəm yalan olar, xanım, sizi sevmək də sözmüdür, gülüşünüzdə basdırsalar səsim çıxmaz..

.....

məni qələmimə aşiq edənlər
indi vərəqlərə küsdürüb,
niyə?
sevib ya sevməyib çıxıb gedənlər,
həvəsi eşqindən əvvəl bitənlər
məni hər acıya dözdürüb deyə
qələmin önündə baş əysin gərək,
diz çöküb,
yalvarıb,
və gözdən bir damla acı yaş töküb
"mənim üzüm yoxdu, sən gəl" deyərək
utansınlar gözlərimə baxmağa..
utanc nədir?
onlar utandılar mı
yolun yarısındaca əlimi buraxmağa?
dostum, bir az utanc gətir,
maska edib
saxta, iyrənc üzlərinə taxmağa
üzsüz yalançıların..
dostum, o insanların
təkcə yolları deyil,
həm də inancı yarım..
yaşamağa,
gözləməyə,
ya sevgiyə inancı
yox imiş heç onların,
dostum, ayaqqabı gey çirkablıqda gəzməyə,
üstündən keç onların..

Xoşbəxtlik

Xoşbəxtlik haqqında bir neçə yanlış olduğunu düşündüyüm fikir var. Biri odur ki, xoşbəxtlik davamlı bir şey deyil, yalnızca ani sevinclərdən ibarətdir. Əslində isə insan əlindəkilərin dəyərini bildiyi və kiçik şeylərdəki sevinci yaşadığı zaman xoşbəxt olur. Mən 10 dəqiqə əvvəl də xoşbəxt idim, indi də xoşbəxtəm, əgər qeyri-adi nəsə olmasa 10 dəqiqə sonra da xoşbəxt olacağam. Yəni dəyişən bir şey yoxdur. 
İkinci fikir isə budur ki, insan nə vaxtsa xoşbəxt olduğunu onda anlayır ki, artıq xoşbəxt deyil. Xeyr, insan əgər xoşbəxt ola-ola bunu anlamırsa, bu nankorluqdur. Və zaman keçdikdən sonra anladığı bir vaxtlar olan xoşbəxtliyi yox, nankorluğudur.

bir qadın var..

əllərimin ağırlığını
ürəyində daşıyan bir qadın var,
çiyinlərinin gücü çatmaz çünki..
hər can ağrısını
mənlə birgə yaşayan bir qadın var..
üşüməsin deyə
qəlbimin üstünü nəfəsiylə örtən,
nə zaman ki möhtac oldum köməyə
hər kəsdən öncə yetən,
məndən başqa bir kimsəyə
hətta salam verməyən bir qadın var,
dərdlərimi saatlarla, günlərlə
dinləməkdən bezməyən bir qadın var..

ayaq izi

mərmər üstündəki
görünməz ayaq izlərini
bir-bir toplayıb
eskizlərini
çıxaracam
yerişinin..
bir gün üz çevirsən utanmayıb,
ayaq izlərinlə axtaracam
gizləndiyin yeri..
yerişini özünə qaytaracam,
bəlkə dönərsən geri..

qürur

kaş içimdəki boşluğu doldura bilsəydim..
bəlkə qəlb ağrısına qalib gələrdim
qürurumun qarşısında əyilsəydim..
amma o da bir şey deyil,
sən qarşısında əyil,
o doymasın,
nəfəs almaq cəhənnəm,
yaşamağa qoymasın..
ehh qürur,
sənin dərdin mənimlədir yoxsa eşqlə?
amma hər nədisə,
səndən başqa bütün hisslər saxtadı..
ayağa dur,
getmək vaxtıdı..

...

məncə bu sətirlərin
qədrini bilməlisən,
çünki boş qalıb yerin
nə vaxtdır vərəqimdə..
bezib səndən deyəsən
boş qalan vərəqim də..
bəlkə o da yorulmuş,
doluxsunmuş
haldadı..
vərəqimdə boş sətir,
məndə də
güc qalmadı,
bu sənə həsr olunmuş
son şeirdi bəlkə də..

Ölüm

"İnsan ölümü adiləşir" dedi. Ölüm hər zaman adi olmuşdu əslində, amma o heç vaxt ölümə bu qədər yaxın olmamışdı. Əslində heç kəs heç bir zaman ölümə indi olduğu qədər yaxın olmayıb. Zaman keçir, zirvəyə çatmaq uğrunda çırpınırıq. Amma hər zirvənin sonrası enişdi. Zirvəyə çatmaq yox, gec çatmaq əsasdı. Bəs zaman gedir axı və heç kim yarı yolda, zirvəyə çatmadan ölmək istəmir. Əslinə qalsa, heç kəs zirvəyə çatandan sonra da ölmək istəmir. Hər ölüm zamansızdır əslində.. Hər ölüm zamansızmıdır? Hər insan gözü açıq mı gedər? Yoxsa ölənin heç mi sobada yeməyi qalmayıb, heç mi yarıyacan baxdığı bir serial, film, bitirməsinə bir neçə səhifə qalmış bir kitab yoxdu? Heç olar mı ki gözü qapıda qalmadan, ürəyində arzusu olmadan, heç bir hekayəni yarım buraxmadan ölsün insan? Hər ölüm bir az zamansızdır, hər ölüm bir az acıdır, hər ölüm bir hekayənin ən ali yarım qalma formasıdır.. Hər ölüm adidir..

...

gedənçün ağlamağı
tərgidəli çox olub..
sonuncu ağladığım tərk edəli çox olub,
daha gəlmir sorağı..

istəməsəydi tək qalmağı
heç yarıda qoyardı?
amma bilirəm,
tərk edilən o olsa, ağlayardı..

ağlasın,
mən nə edim?
nə vaxtsa qarşılaşsaq,
üzümə də baxmasın..

ya da qarşılaşmayaq..
elə də sevmirmişəm,
bunu anladım bayaq..

:)

Gedənlərin hamısı

Ürəyimdə qalardı

Zayları çıxmasaydı..

Darıxmaq olmasaydı

Unutmağa nə vardı?

deyərdim..

göz yaşı gözdən çıxdısa
dəyərli deyil deməli,
axmasaydı,
dəyər verərdim..
o mənə soyuq baxdısa,
daha sevmir deməli,
əgər heç baxmasaydı,
sevir deyərdim..

Şeir..

elə olur ki şeir yazmaq keçmir adamın ürəyindən..
"zamanla keçir" adlı yalan da
bu dərdin yalanı deyil ki, inanasan..
nə olsun, bu qədər ağrını bir dəfəyə atmaq olmur axı beyindən,
gərək bir neçə ömür bu vərdişlə dolanasan,
yazasan, yazasan,
oxusunlar, bir zaman sonra heç oxumasınlar,
yaxşıdı deyib keçsinlər,
sonra özün oxuyasan, bəlkə qulaq assınlar,
sonra sənə xor baxsınlar,
çalışıb özləri də bir iki cızma-qara yazsınlar,
oxuyasan, güləsən..
bu şeir deyilən şey elə zəhərdi ki,
hər gün bir az öldürür,
imkan vermir birdəfəlik öləsən..

Yanılanlar..

eşqi oyun sananlar,
əllərində ürəklə yox, oyuncaqlarla
qapımızı vuranlar olur..

gec yatıb, gec oyananlar
səhər çox tez açılır deyirlər..
insanı ən çox özünə dediyi yalanlar
yorur..

qəlb bir dəfə tərk edilər,
birdən çox tərk olunanlar
bir ürəkdən min ürəyə yer dəyişir,
həyatlar belə sovrulur
küləkdə..

körpə eşqlər doğulduğu bələkdə,
elə doğulduğu gün boğulur..

gözdən iraq olanın qovulduğu ürəkdə
üzdəniraqlar taxt qurur..

.....

toplanıb qəmlə kədər
yerinə buludların..
buz olub səhər səhər
üstünə yağıb qarın
gözlərimin çeşməsi..

dərd olub ürəyimə
kədərli mahnıların
dilimə ilişməsi..

əlimdən ətəyimə
ümidlərin düşməsi,
sınması,
qırılması..
günəşin parlamaqdan
bezməsi, yorulması,
göylərin ağlamaqdan
boş, buludsuz qalması,
dənizlərin dolması
və ən pisi, bunların 
öz günahım olması
ağır gəlir,
çox ağır..

üzümə bax,
qar yağır..
getmisən, günəş gedib..
günəş ol, göylərə qalx,
buzlarımı yox edib, 
məni yanına çağır..

...

bir salamlıq da dayan,
can başın necədi?
hər fürsətdə ağlayan
göz yaşın necədi?

eşq önündə əyilsən
ürək də gülə bilir..
qəlbi qırılanların
içində tək deyilsən,
hamı inciyə bilir..

mən gözümü zillədiyim
bəyaz tavandan küsmüşəm,
kürəyimi söykədiyim
qırıq divandan küsmüşəm..

sənsə elə bilirsən ki,
yalandan küsmüşəm..

dəmir və ürək

bir acı min ölümə

bərabər olarmış,

bir gecə bir ömürə..

ürək də paslanarmış,

amma heç bənzəməzmiş

pas bağlamış dəmirə..

"paslanmışam" deməzmiş,

dəyişməzmiş rəngini

son nəfəsi vermədən,

görünmədən solarmış..

sonra gözlənilmədən,

bir anda qırılarmış..

ağlayanda baxmayın..

örtün mənim üstümü,
gizlədin ürəyimi..
bağlayın qollarımı
hiss etdirin ölümü,
bilim öləcəyimi..

zəncir vurun,
nə olar,
yorğun ayaqlarıma..
ya susdurun
səsləri,
ya da vurun möhürü
mənim qulaqlarıma..

baltalayın əlimi
ki hədimi aşmayım..
qamçılayın dilimi,
bir daha danışmayım..

susum,
susum, ağlayım..
bir ürək sevindirib,
on bir ürək dağlayım..

amma bir istəyim var,
məni də insan sayın..
qoymayın ki yox olsun
gözlərimdəki vüqar..

ağlayanda baxmayın..

mahnılar

mahnılar olmasa
nə sevgi bilirdim mən
nə əzab
nə ayrılıq..
indi düşmür dilimdən
dərdlərin zümzüməsi,
hamısı qırıq-qırıq..
hər mahnının bir az da
canımı incitməsi,
səhər gəlib
ayazda
bütün sevinclərimin
gözlərimdən itməsi
zamanla öldürür məni..
amma gülüşlərimin
mahnılar deyil düşməni
eşqdi,
süründürür məni..

hardayam

səhərləri
meh əsməyən şəhərdəyəm..
şəhərləri
küsdürmüşəm..
göz yaşımı yanağımda
üzdürmüşəm,
yorulmuşam
qırılmışam..
əzab içində yatmışam..
tək qalmışam,
kədərdəyəm,
dilimi kəsib atmışam,
sözün bitdiyi yerdəyəm..

qorxuram

hər qəlb ağrısına
bir şeir düşür,
mən kitab imişəm
rəfimdən götür,
cildimin tozunu sil,
qəlbimin tozunu sil,
sonra da silə bilsən
əlinin izini sil
vərəqlərimdən..
yerimə qaytar məni,
özün kənara çəkil,
qorxuram əllərindən..

Narıncı..

nədəndir anlamıram,

amma hərşey narıncıdı bu günlərdə,

narıncı..

sevinclər də, gülüşlər də,

hüzünlər də 

narıncı..

göy qurşağına həsrətəm,

həm də çox..

narıncının birini gizləsəm

altısı ilişər gözlərimə,

hər biri bir-birindən qalıcı,

hər biri

bir-birindən narıncı..

bu nə narıncı sevdasıdı,

payız kimi

xəzan kimi..

bu narıncı nə vaxtacan qalasıdı,

məhv edir təbiəti

pozan kimi..

bu narıncı

naringi narıncısı deyil..

ayrılıq, dərd, acı,

nifrət var bu narıncıda..

bu narıncı

nifrətin narıncısıdı..

bu narıncı 

narıncıların ən acısıdı..

Səyahət..

qanımın axışında,

qəlbimə doluşunda

varlığını duyuram..

mənə hər baxışında

titrəyən əllərimi

göz yaşımla yuyuram..

qorxaq uşaqlar kimi

baxıram gözlərinə,

içəri ağlar kimi

axıram gözlərinə,

əriyirəm qar kimi..

enirəm ən dərinə,

qırmızı gül kolunu

bənzədib əllərinə

möhkəm-möhkəm tuturam..

tikanlı olduğunu

hər dəfə unuduram..

sənin bir parçan kimi

kirpiyinin birinə

bürünmək istəyirəm..

gözünü açan kimi

görünmək istəyirəm..

saçlarına dolanıb

sürünmək istəyirəm..

soruş ki, "nə gəzirsən
saçımda, ürəyimdə?"
soruş, "niyə gəlmisən?"

hiss edirəm, bezirsən,
vicdanım var mənim də..

gəldiyim gündən bəri

həyat səni bezdirib,

qorxma, az qalacağam..

gətirdiyim gülləri

saçlarına tac edib,

geri qayıdacağam..

SEVİRƏM

qayaları sevirəm
qalxana bənzəyirlər..
meşələri sevirəm,
acları bəsləyirlər..
amma uçurumları,
uçurumları heç sevmirəm..
ölümü səsləyirlər..

yarpaqları sevirəm,
yaşıla bürünürlər..
çiçəkləri sevirəm,
çox gözəl görünürlər..
amma sarmaşıqları,
sarmaşıqları heç sevmirəm..
arsızca sürünürlər..

sobaları sevirəm,
soyuqdan qoruyurlar..
yaş paltarı üstünə
sərirsən, quruyurlar..
amma sobasız otaqları,
sobasız otaqları heç sevmirəm..
yaman tez soyuyurlar..

atları sevirəm,
dayan desən dayanır, get deyirsən, gedirlər..
itləri sevirəm,
insanı qoxusundan seçirlər..
amma pişikləri,
pişikləri heç sevmirəm,
çox nankorluq edirlər..

qağayıları sevirəm,
dənizi izləyirlər..
dalğaları sevirəm,
qumu təmizləyirlər..
amma buludları,
buludları heç sevmirəm..
günəşi gizləyirlər..

yuxulardan qaçaraq

göy üzündə yeriyirik,
gecə,
yalnız,
yuxulardan qaçaraq..
biz qanadsız sərçələrik,
necə
cansız,
necə qorxaq..

şimşək çaxanda
sərçələr
göydən yerə baxırlar..
biz baxanda
yerdəkilər
yuxuya oxşayırlar..

İnan ki bu deyil yuxu,
baxma,

baxsan kor olaram,
buludlara meydan oxu,
qorxma,
yanında mən varam..

29.07.2014

şirin nağıllar

Görünənlər hamısı

Şirin nağıllar imiş..

Bəzisi yalan imiş,

Doğru imiş yarısı..

Gözəl bir qız var imiş,

Günəşə bənzəyərmiş..

Gecələr yox olarmış,

O olmayınca güllər

Həsrətindən solarmış..

Güləndə dodağı yox,

Kirpikləri gülərmiş..

Ağlasa göz yaşını

Dalğalarla silərmiş..

Qar adam da hər səhər

Yolunu gözləyərmiş..

Gəlsəymiş əridərmiş,

Gəlməsəymiş

Ölərmiş..

27.07.2014

Küsmüşəm..

budaqları qırılmış
ağacların dostuyam,
nankor deyə anılmış..
çirkaba batmış suyam,
yağışlardan küsmüşəm..

illərcə döyüşmüşəm
təmizə çıxım deyə..
doğma olmaq istəyib
dönüşmüşəm özgəyə,
tanışlardan küsmüşəm..

yüksəlmək arzusuyla
öz gözümdən düşmüşəm..
deyirlər dəyişmişəm..
yenilmək qorxusuyla
yarışlardan küsmüşəm..

Yorulacaqsan..

bir səhər yuxudan ayılacaqsan
"mən" bilərək
divarlara toxunacaqsan..
əlsiz qələmimə əlcək toxuyub
əlimi tapmayıb qırılacaqsan..
keçmişdən bir neçə şeir oxuyub,
sətirlər içində yox olacaqsan..
yorulacaqsan..

Gələcəkdən məktub -_-

Salam, Müzəffər. bu ismarıcın yazılma tarixi uzaqdır, sənin hazırda yaşadığın dövrdən uzaqda. Fatalemental təqvimi ilə Ⅶ;%" ildən sənə bu məktubu yazıram. ilk əvvəl bu məktubu yazmaq istərkən Müzəffər mənə imkan vermədi, dedi qoy o öz səhvlərini özü görsün, peşman olacağı addımlar atsın, yanlız bu yolla o mən ola bilər. Uzun müddət mən də bu qərarın düzgün olduğunu düşündüm, amma indi Müzəffərin Mayamidaki otellərin idarəsi ilə bağlı ortaya çıxmış problemləri həll etmək üçün Mayamiyə yollanıb və mən qısa bir vaxt taparaq sənə aşağıdakı məlumatları vermək istərdim: ( gələcəyinlə bağlı)

- Leyla ilə Mecnunun bütün ekibini bir yerə yığıb "Leyla ile Mecnun 2" dizisini Onur Ünlüyə çəkdirdin. -Ağ Bentli alıb, qayadan aşağı ataraq, "kaç para lan bi bentli" deyərək qəhqəhə çəkdin. - 1 milyard dollar ayıraraq, uzun araşdırmaların başlanmasını istədin hansıki bu araşdırma sonunda həkimlər Mətinin beynindən "gopalius" hüceyrələrini çıxardılar və hazırda Mətin basıb-bağlamır. - 2014 ildə "kitaydan mal gətirib burda satarıq" deyə başlatdığın ideya hazırda "Sopolus" adı ilə bütövlükdə "Amazon" və "Ebay"ın dövrüyəsindən daha çox pul gətirir. -2015 ilin fevral ayında 107 nömrəli avtobusun sürücüsü arxadakı yerləri həmişəki kimi hamıdan tez tutduğumuz üçün yerindən durub, yanımıza gəldi bu neçə illər ərzindəki performansımıza görə bizə alqışladı və "107 passenger fondation" tərəfindən bizə aylıq təqaüdlərin ayrıldığını dedi. - "bekarlığa elveda" partisində colava araq qatıb səni içizdirib rəqqasələrlə şəkil çəkdirib instagramda paylaşdığın şəklə baxmayaraq ..... ilə toyunuz baş tutdu, bir oğlun və bir qızın var, bu yaxınlarda da baba olacaqsan.

-Savalan Süleymanov

Manyofobiya 2

Özüm özümü aldatmaqdan və hər dəfəsində dediyim yalana inanmaqdan, azmış kimi yalana inandığımı özümdən gizlədiyimi bilməkdən utanıram. Təsəlli verilməsinə elə ilk gündən nifrət edirəm, "düzələcək". Heç nəyin düzəlməyəcəyinə, istəsəm də istəməsəm də hər zaman acı çəkəcəyimə əminəm. Əmin olmasaydım bəlkə də heç acı çəkməzdim, ya da yenə özümə yalan deyib utanc içində çırpınardım. Əlimə bir şüşə götürüb yerə tullamaq, parçalanarkən çıxardığı səsdən və yalın ayaqla şüşə qırıntılarının üstündə yeriməkdən - canımın yanmasından həzz almaq istəyirəm. Bu ki dəlilikdi. Mənə qızmar günəş altında, səhrada kilometrlərlə uzanan asfalt yollar lazımdı, yeridikcə yanan ayaqlarımı, günəş vurduqca kor olan gözlərimi hiss etmək, o əzabın içində yaddaşımı, bütün bildiklərimi unutmaq - hər şeyi yenidən başlamağa hazır olmaq, özümü aldatmaq istəyirəm. Yalnız belə olarsa mən öz yalanıma inandığımın fərqinə varmaram. Bilsəm də bir şey dəyişən deyil, özümdən utanmağa, yaşamaqdan bezməyə çox səbəb tapa bilərəm, bu ki gülümsəməkçün bəhanələr tapmaqdan çox daha asandı. Amma mən çox gülümsəyirəm. Çox düşünürəm. Ən böyük problemim də bəlkə elə budu: lazımsız hadisələri, lazımsız insanları, lazımsız hər nə varsa hamısını düşünürəm. Dəli olmağa bəs edəcək qədər düşünürəm, dəli olmuram.. Ağlımı itirmədiyim hər anı ağlımı itirmək qorxusuyla keçirirəm, bezmişəm. Bezmişəm!

Yuxuda əlini tutmuşdum gecə #2

Yuxuda əlini tutmuşdum gecə,
Əllərim istiydi, əllərin soyuq..
Bilmirəm gəlmişdik bir yerə necə,
Günlə ay nədisə, sənlə mən oyuq..

Əgər gördüklərim yuxu olmasa,
Qar adam Günəşlə necə baxışar?
Əriyib məhv olar yaxın dayansa..
Bu necə yuxuydu kabusa oxşar?

O yuxu uzaqda keçən bir ilmiş,
Qəlbim gələcəyi yuxuda duymuş,
Sən demə əllərin soyuq deyilmiş
O soyuq qəlbimin soyuqluğuymuş..

Yazdığım sətirlər deyilmiş yalan,
Günəş qar adamı sevərmiş məgər..
Əllərim əlinə dəyər bir zaman,
Yuxular gerçəyə dönərmiş məgər..

Nə qədər sevirəm?

Yol boyunca uzanan taxıl zəmiləri,

Qəfəsdən azadlığa çıxmış

Bülbülün xoşbəxtliyi,

Yuvasıyçün darıxmış

Köçəri quşların həsrəti,

Yoxsa mənim sevgim daha böyükdü?

Kiçik qara qarışqanın qisməti

Əzilmək imiş.

Qışqırır, ağlayır, "bu necə yükdü?"

Sənin də qismətin

dəlicə sevilmək imiş,

O zavallının əzilərkən can ağrısı

Yoxsa mənim sevgim daha böyükdü?

Sahili tutmuşdu dənizin qarğışı

İndilərdə okeanlar da bölük-bölükdü

Sönmüş dəniz fənəri..

Fənərsiz gecənin qaranlığı..

Dənizçilərin hünəri

Yoxsa mənim sevgim daha böyükdü?

Bülbül dadacaqsa azadlığı

Qarışqa dirilib sağalacaqsa

Fənərlər yenidən yanacaqsa

Əgər biz istərsək,

Quşlar yuvalarına dönərsə,

Dünyada bütün üzlər gülərsə

Və tək çarə biz isək

Sevgim niyə az olsun ki nədənsə?

Yer kürəsinin ən kənarı

qar yağışı kimi torpağın üstünə səpələnən insan parçaları nəfəsləri kəsən küləkdə yer kürəsinin ən kənarına sovrularaq tənhalıqlarından yalançı birliklər yaradırlar. gündüzləri yenilməz yumruq olub çıxırlar yorucu can ağrısının qarşısına. nə çarə gecələr göz yaşlarında boğulurlarsa. hər saçlarına sığal çəkənə ana, hər başlarını yasladıqlarına dost çiyni, hər adı qəlblərinə titrəmə salana eşq deyib aldadırlar bir-birilərini. amma gecəni aldatmaq necə də çətindir, ha çırpınsalar da qəlblərini dindirməkçün uydurduqları təsəllilərə inandıra bilmirlər qaranlığı. heyif sizdən, yer kürəsinin ən kənarına sovrulmuş insan yığını, heyif ən qara vaxtında ağaran saçlarınızdan. sizlər ki yad nəfəslərdən doğma ocaq qalamısınız adsız qalan dərdləriniz isinsin deyə, sizlər ki gecəylə düşmən olmusunuz gündüzün canını yandırmasın deyə. sizlər ki çayı belə ən acı halıyla sevmisiniz, indi göz yaşının duzundan mı, ya kürənin ən kənarını kəşf etmiş olmaqdan mı qorxacaqsınız?

Sən gəldin

İllərin yorğunluğunu bir yük kimi daşıyarkən çiyinlərimdə, Ayaqlarım yeriməkdən bezmişkən kimsəsiz küçələri, Ağaclar qurumuşkən yazın ortasında, Qardan geyim varkən əyinlərində, Ulduzlar tərk etmişkən gecələri, Göy üzü qaranlıqkən günün günortasında, Nifrət səpilmişkən qızılgül kollarına Və gözlərim dikilmişkən yollarına Sən gəldin..

Necə Günəş gələrsə və dağıdarsa gecənin sükutunu Necə yağış yağarsa tikanlı səhralara Necə gözəl gülərsə Aşiqlər bir birinə, Gülərüz insanlarla necə dolarsa küçə Ən qaranlıq zamanda Son ümid də solanda Sən gəldin..

Daha bezdirmir yolların uzunluğu Ən uzun yol olub qısa Ağır gəlmir illlərin yorğunluğu.. Bahar deyə bildiyim Daha bənzəmir qışa.. Az qalmışdı Kipiklərim çıxacaqdı gözlərimlə savaşa, Sən gəldin..

Bakı

şəhərin gecələri
gündüzlərindən işıqlıdısa,
və küçələri
evlərindən yaraşıqlıdısa,
demək bir yerlərdə
birinin haqqı yeyilir,
belə şəhərlərdə
salamdan çox
yalan deyilir..

həmişəlik qal

yorulmuşdum nə qədər,

yüngül ürək ağrısı

səssizcə gülən kədər

qurumuş yarpaq idi

yaraların sarğısı..

ürək də axmaq idi,

elə gülən kədər də..

bir az darıxmaq idi,

bir az qaçmaq istəyi,

istəmək hədər idi..

qırıq qapı dəstəyi,

bağlı qalan qapılar..

sevirdim gözləməyi,

məni də bu otaqdan

bir çıxaran tapılar..

tərpənmirdim yataqdan

uyuşmuşdu bədənim,

qurumuş bir bulaqdan

su gözləyən kimiydim,

yoxdu gələn-gedənim..

bəlkə də mən dəliydim

səni sevirdim deyə..

yolumu getməliydim

adını unudaraq,

öyrəşib sənsizliyə..

yuxulardan çıxaraq

gəldin günün birində..

gözlərinə baxaraq

nə deyərdin görəsən

olsan mənim yerimdə?

"mənimləsən yenə sən,

yenə məni məndən al..

istəmirəm gedəsən,

getmə, həmişəlik qal.."

02.07.2014

zərif bir külək

zərif bir külək əssin

bir tutam saç tökülsün

sağ gözünün üstünə..

bir az saçında gəzsin

yolunu azmış külək..

yavaş-yavaş sökülsün

dan yeri..

günəşi görək..

yağış yağsın üzünə,

damlaları birləşib

yanaqlarını yusun..

dönüb baxsın üzünə,

adını fikirləşib

sənə nəğmə oxusun..

o külək də mən olum

elə yağan yağış da..

əsəndə, saçlarından

düşsün hər zaman yolum..

süzülüm hər damlada

zərif yanaqlarından,

gedim, qəlbinə dolum..

....

Qəlbin bir yanı da qırıldı sevgi uğruna, 
Dəyməzdi bəlkə də incidilməyə, 
Dəyməz bəlkə əlim əlinə mən nəfəs aldıqca..
Şüşə parçaları batar görünməz qanadlarıma, 
Söndürsəm də qaranlığı görünməz qəlbimdəki ləkələr 
Sən qəlbimdə qaldıqca..
Yarım qalmış hekayənin sonunu da bilmirəm,
Uzaqlaşıram öz hekayəmin başlağıcından
Vurduğun yaralar sağaldıqca..
Üzünə baxmağa cəsarət lazım imiş,
Bunu da anladım bir boş küçədə
Məni məndən alan üzünü yada saldıqca..

Bilirsən?

Bilirsən necə çətindi? Bilirsən necə əsir əllərim? Bilirsən, hər yerdə səni görürəm? Hər insanda, hər qoxuda, hər küçədə, hər göz yaşında səni axtarıram, tapa bilmirəm, bilirsən? Bilirsən necə darıxıram? Bilirsən bəs bütün bunların səbəbkarı da sənsən? Bilirsən gecənin uzunluğunu? Bilirsən gülümsəməyin çətinliyini? Bəs bilirsən yalandan gülümsədiyimi? Bilirsən necə ağırdı yanından keçərkən başımı aşağı salmaq? Bilirsən necə çətindi üzünə baxa bilməmək? Bilirsən necə əzablıdı günahsız ola-ola günahlı imiş kimi rəftar görmək? Bilirsən necə incidir sevdiyin qarşında ola-ola görə bilməmək? Və sevdiyinin səni görmək istəməməsi nə deməkdi bilirsən? Bilmirsənsə sus, heç olmazsa sus da qoy bilənlər danışsın!

27.04.2014

bax..

Nə ədəbi cümlələr nə də şişirdilmiş kəlmələr, heç biri kifayət deyil ağlımdakıları ifadə etməyə.. İndi bir düşün ağlımda olanları ifadə etməyə gücün çatmadığı halda, ürəyimdəkiləri hansı məntiqə sığdırım? Acizəm.. Yazılar, şeirlər, sözlər.. Heç biri kafi deyil.. 
Bir musiqi bəlkə danışar mənim yerimə.. Danışardı amma belə bir musiqini yazacaq bəstəkardı çatışmayan..
Bir göz yaşı.. Bir damla danışsa mənim yerimə. Ürəyimdəki ağrıların yansıması olan göz yaşı.. Onun ki heç özünə xeyri yoxdu..
Bəlkə də lazım deyil bütün bunlar, bəlkə də gözlər danışar.. Baxsan bəlkə də hisslərimi oxuya bilərsən gözlərimdən.. Bir baxışda gizlənib bütün sirrlərim.. Yetər ki bax.. Sən bax, gerisini boş ver.. Unut bütün qayğıları, bütün sualları çıxar ağlından.. Bax..

qonaq..

Axı hər şey yolunda idi.. Sən hardan gəldin axı? Günü-günə bağlayıb bir-təhər yaşayırdım özümçün.. Qayğısız, məqsədsiz.. Başqa işin mi yox idi gəlib qəlbimdə taxt qurdun? Başqa qəlb mi tapmadın oğurlayacaq? Yoxsa bir zərər mi görmüşdün məndən? Gəlməyini istəməmişdim əslində.. Heç kimin gəlməyini istəmirdim.. Sən, dəvətsiz qonaq, səni kim çağırdı axı? Və sən, dəvətsiz qonaq, həmişə qal, qonaq kimi yox amma.. Ağladığında göz yaşını silim, ağladığımda göz yaşımı silən ol.. İzin vermə yıxılım, üstüm-başım kirlənər, qəlbim kirlənər.. Gələndə izin almamışdın, heç olmasa getmək istəsən izin istə, izin veməyim.. Qəlbimdəsən, qəlbimdə qal.. Günlük yox amma, ömürlük.. 

...

Görəsən o da sevir məni? Görəsən o da hiss edir mi eyni şeyləri mənə qarşı? İnanmaq istəyirəm bu şirin yalana, özüm özümü aldadıram, bilirəm, amma xəyalı belə gözəldir bunun. Niyə sevsin ki səni, ay axmaq?! Səbəb yoxdur onun sənə qarşı birşeylər hiss etməsi üçün! Saxla düşüncələrini sonraya, saxla ümid etməyi illərin axışına, düşünmə. Sevmir o səni, qiymətsizdir hisslərin və ən əsası dəyərsizdirlər.. Sənin kimi insanlar sevilmirlər, sevilməyə layiq olmurlar, məhkumsan sən də sevgisizliyə.. Qəlbini fəda etməyin kifayət etməz.. Özümlə mi danışıram yenə? Dəli mi oluram? Varlığı qeyri-müəyyən olan bir yerə zilləmişəm gözlərimi, onu düşünürəm yenə, qarşımda dayanıb bütün gözəlliyi ilə birlikdə.. Parlaqlığının təsiri ilə varlığımı hiss etmirəm, beynimdə isə qarışıq düşüncələr. Məntiq və sevgi son rəqslərini ifa edirlər qarşılıqlı, son tanqo.. Xəyalımda canlandırdığım əsrarəngiz musiqi, notların bir-birinə xəyali toxunuşu, ağlım al-üst olur bütün bunlardan.. Ağlımdakıları dedim bacardığım qədər, eşitməsən belə.. Bir də ürəyimdə olanlar var, deyə bilmərəm onları.. Özümə belə deyə bilməyəcəyim sirrlərim gizlidir qəlbimdə.. Gözlərimdən oxuna bilər sadəcə.. Sən isə gözlərimə baxmaq istəməyəcək qədər aşağı sayırsan məni.. Bəs indi sən cavab ver! Layiqsən mi bu cür saf sevgiyə? Layiqsən mi yuxusuz gecələrə?

...

dərdləri yerləşdirərək
bir nəfəsə,
dərindən bir ah çəkərək
gizləyirəm..
bir də əlim titrəməsə
duyduğumda səsini..

nə zamandır gözləyirəm,
geri ver nəfəsimi..

dirçələ bilsəm yenidən
əlini tutacağam
qıraraq qəfəsimi..

bəlkə bir gün səni mən
elə unudacağam
ki, saçının telindən,
ya da kirpiklərindən
yadıma düşməyəsən..

çıxıb gəlib dərindən
yaramı deşməyəsən..

Yazmaq üçün..

yazmaq üçün çox şey gərəkməzdi,
bir parça vərəq, bir qələm
və bir az da sən bəsdi
əslində..
amma nə qədər yorulmuşam bilsən,
yazmaq nədi,
nəfəs almaq dərdindəyəm..
kaş ki gəlsən,
burda göz yaşları şərab yerinədi,
və mən
saf eşqlər əsrindəyəm..

Ağlama..

ağlama zülfü qaram,
çeşmini qan bağlamasın.
ağlama sən,
mən ağlaram,
ürək param ağlamasın..

ağlama ki müjganların
əzilməsin,
əyilməsin..
ağlama, ağladanların
xüsranımız var bilməsin..

ağlama,
israfdı axı
gözlərinin şərbətinə,
o ki bir abı-ömür bulağı,
qırmızı ləl qiymətinə..

zaman və divarlar

ilk salamdan son sağola
üç sevgilik vaxt var idi,
və beş susqunluğun..
qəlbim
çürük kərpicləri dağıla-dağıla,
yavaşca çökən bir divar idi,..
yanına gəldim,
divarları və zamanı
yox saydım,
məhv oluşumun hər anı
kaş yadında qalsaydım..
dərd adında nə var idi
yanında olsaydım?

.....

məndən üz çevirmə qadın,
bu ürək yoxluğuna dözə bilməz,
bilirsən,
zəif, gücsüz tərəfi var hər insanın,
ən zəif tərəfimsən..

gözlərini gözlərimdən qaçırma,
işığına məhrum etmə
göz nurunun..
bax, bu axmaq gözlərini açırsa
ümidsizcə hər günə,
buna səbəb yoxluğudur qoxunun..

axtar, məndən özgə kimi taparsan
adına yazılmış sözlər içində?
sayarsan,
yazdığım bu neçəncidir?
bax onda anlayarsan
həsrətin qəlbimi necə incidir..

....

neçə illərdən sonra,
saçlarım ağaranda,
yanımda tapım səni
adını çağıranda..
işdi, birdən səsləsəm
səsini eşitməsəm,
qəlbə qar yağar onda..
küsməzsən, həmin anda
sənə nifrət bəsləsəm..

"Səhər" (əz-Zuha) surəsi

"And olsun səhərə, and olsun sakitləşməkdə olan gecəyə ki, Rəbbin səni nə tərk etdi, nə də sənə acığı tutdu. Şübhəsiz ki, axirət sənin üçün dünyadan daha xeyirlidir! Həqiqətən, Rəbbin sənə bəxş edəcək və sən razı qalacaqsan! Məgər O səni yetim ikən tapıb sığınacaq vermədimi?! Səni şaşqın vəziyyətdə tapıb yol göstərmədimi?! Səni yoxsul ikən tapıb dövlətli etmədimi?! Elə isə yetimə zülm etmə! Dilənçini də qapıdan qovma! Və həmişə Rəbbinin sənə olan ne’mətindən danış!"

BAŞLADI

hər şey təkərli dəmir parçasında,
yeriyən pilləkənlərdə,
payızla qışın düz ortasında
başladı..

hər şey soyuq bir günün
günortasında başladı..

rels taqqıltıları qarışmışdı
ürəyimin səsinə..
hər şey
ağlımın ürəyimə
ağ yalanıyla başladı..

susun, piano ağlasın..
susun..
hər şey ağ geyimli qızın
bir salamıyla başladı..

Satmış kimiyəm..

görürsən güzgüdə
safın birini..
canını yandırıb
onun üstünə
o kimsə xeyrini
şərə yozdu mu?
illərlə didinib etdiklərini
səni dinləmədən
silib pozdu mu?
o mənəm,
dənizdə batmış kimiyəm..
uşaqlıq dostumu
satmış kimiyəm..

Unuduram..

Səni sevdiyimi unuduram bəzən,

Bir yoxluq hiss edirəm,

Bir boşluq..

Varlığın yaddan çıxır hərdən..

Xəstəlik bürüyür canımı,

Ağrılar,

Naxoşluq..

Sahibsiz görürəm sol yanımı,

Ağrılara çarə olmur sarğılar..

Qeybdən səslər duyuram,

Naməlum səslənişlər,

Çağrılar..

Sonra birdən

Başlayır tərpənişlər,

Sən gəlirsən

Ağlıma..

Unutmuşam, əfv et məni,

Sənə qurban,

Ağlama..

05:45

Dənizin binalara
Qovuşduğu yerdəyəm..
Eşqlərin zinalara
Dönüşdüyü yerdəyəm..

Küləyin toxunuşu
Nəfəslərdə bilinir
Bu gecənin yuxusu
Yavaşca əldən gedir..

Ayaq altında qalır
Bütün Bakı, küçələr..
Hava da işıqlanır,
Belə bitir gecələr..

Yenə Günəş çıxacaq,
Mən yenə tək qalacam..
Günəş də tək olacaq,
Mən də tənha olacam..

18.05.2014, 05:45, Dağüstü park.

bacarmadım..

nəfəslərimi parçalara ayırıb
ovucuna dolduracaqdım
yazın sərin, küləkli bir gecəsində..

doldurmağı bacarmadım..

qollarımı boynuna sarıyıb
ölümlə qorxudacaqdım
şəhərin ən qorxusuz küçəsində..

qorxutmağı bacarmadım..

əllərimlə saçlarını darayıb
zamanı durduracaqdım
kim bilir gecənin neçəsində..

durdurmağı bacarmadım..

getməlidir

gözləyirəm, günəş batır,

rəqsə çağırıram Ay işığını

qara saçlar, bəyaz əllər

xatırladır

gecəylə gündüzün qarışığını..

səmadan enərkən

mələklər kimi,

ulduzlar sönərkən

Ay işıqlanır..

illərlə onunla küləklər kimi,

rəqs eləsəm..

rəqsin axırında "dur, getmə" desəm..

amma ki rəqs bitməlidir..

neyləyəsən ki, vaxt çatır,

getməlidir..

16.05.2014

#soma #turkey

ətir dükanının qapısı açıldı,
ən çoxu 10 yaş olardı..
bircə cümlə güllə kimi saçıldı
dodağından tökülən..
"kömür qoxusu var mı?
ata qoxusu verən.."

Ay...

üstünü ört, şüaların
tək mənimçün parıldasın..
çox olsun ki duaların
illər sonra Günəş gəlib
yerimizi tapmasın..

sən işıqlı, əvəzsiz Ay,
mən zavallı qar dənəsi..
bəlkə də yersiz bir olay
gözəl, sarı bir Günəşin
məni tapmaq istəməsi..

amma qoyma tapsın məni
tapsa yenə əridəcək..
istəyir ki bulud edib
dənizlərə atsın məni,
sonra da gözdən itəcək..

bir gün ürək yorulsa da
gözləməkdən qaranlıqda,
varlığımı yadına sal..
səninçün çətin olsa da
yalvarıram, mənimlə qal..

doyunca..

sabaha ümidlənib
dərd edilən hər şeyi
öz yoluna qoyunca,
bir yerə kilidlənib
düşünürəm ölməyi
bütün gecə boyunca..
istəyərdim bilməyi
yaddaşımı silməyi..
gecə ölüb, səhərlər
günəş bizlə olunca
yenidən dirilməyi..
qoy bu istək ağ olsun,
ölmədən kimsə gəlib
kürəyimdən vurunca..
bir də dostlar sağ olsun,
incidirlər doyunca..

...

yadımdadı səni ilk gördüyüm yer,
elə həmin andakıtək qalmısan..
üzümə bax,
sualıma cavab ver,
bu saçları küləkdən mi almısan?

yazmasam mı..

ömür gedir,
bir də şeir
yazmasam mı görəsən?
tərk eləsəm
boz masamı,
dəftərimi
toz basar mı görəsən?
deyilər mi
"pozmasaydı yazdığını"?
və sən..
"geri dönsün" deyərmisən
qucaqlayıb yastığını?

Gülüstan

saçlarının

yağışlarda islandığı,

ulduzların,

çiçəklərin qısqandığı

deyilmisən?

bənövşətək əyilmisən,

gözümə bax,

qaldır üzün..

gül qoxulu bu gözəl bağ,

dərdimidir könlümüzün?

saçlarına çiçək düzüm,

sən məni sev,

gəl yetər ki..

gülüstanda kiçik bir ev,

ikimizə bəs edərmi?

Yanlış anladılar

Yanlış anladılar bizi,
Ya heç anlamadılar..
Varlığımız qaranlıqdı,
Qaranlıqda gizlədilər dənizi..
Boğulduq..
Su altında duymadılar
Səsimizi..
Buna görə anlamırdılar demək..
Bəlkə də bilmirdilər
Su altında döyünür
İki çarəsiz ürək..

Son şeir..

necə də üzsüzəm mən,
güzgülərə küsmüşəm..
heç sevilməmiş ölən
yazıqların olduğu
məhəlləyə düşmüşəm..
güclü görünür çoxu,
deyil, indi bilmişəm..
bilinməz ki yoxluğum,
təsvir edin ölmüşəm,
öldüyüm yeri bilir
yazarkən yorulduğum
sonuncu aciz sətir..

Tərk olunmuşlar ölkəsi

tərk olunmuşlar ölkəsi,
gözləməkdən
yorulmuşlar ölkəsi..
qamətimiz əyilsə də küləkdən
şux dayanır ürəklərin kölgəsi..
gündə min yol ölməsi
yaşamaq həvəsinin,
insanın nəfəsinin
"yaşama" deyər kimi
anidən bölünməsi..
yelkəni sınmış gəmi
və daş ürəklər kimi,
o gəmiylə bərabər
batan diləklər kimi,
de, başqa nə məhv edər,
viran qoyar ölkəni?

...

qorxularımı bir ovuc torpağa basdırıb
qırılmışlıqlarımı iki sevgi arasına gizləmişəm..
üstündən nə həvəslər keçirib,
hər nəfəsə, hər salama nə şeirlər yazdırıb
kim bilir..
nə sevgilər itirib,
cəmi bir mən etməz toplasan..
az da bəxti gətirib,
nə bilərdi eşq nədir mən olmasam..

Olaydım..

İt hürüşmələrindən,

böcək cırıltılarından

gizlənirdim,

Səni tapdım,

Tapmaz olaydım..

İzlənirdim..

Yağışlarda ildırım,

dənizlərdə dalğalar

Qaçırdılar dalımca..

Qara vəhşi qarğalar

Uçuşarkən yanımca

Bizi qayadan atdım,

Atmaz olaydım..

Susuz dəniz yaratdım,

Dalğalardan qaçmağa..

Gözlərini açmağa

Günü gecəyə qatdım

Qatmaz olaydım..

Göyləri eşqə satdım

Dənizləri sevgiyə

Qarğaları vicdana

Səni yalana satdım,

Satmaz olaydım..

Edam

susuz qalmış ağac kimi,
çörək gözləyən ac kimi
başqa heç nə gözləmirəm..
elə bil ki gözlərinəm
baxışına möhtac kimi..

edam edildiyim o gün
mənə qulaq asmaq üçün
cəllad olman gərəkmidir?
qorxudan qızarmış üzün..
cəsəd səndən ürəklidir..

pıçıltıyla eşidilən bu sözləri
əllərinə yazaydılar..
çıxar boynumdan ipləri,
kaş ki məni
saçlarından asaydılar..

fırtına..

dinlə yağmurun səsini
yel əsəndə saçlarına..
damlalarda eşit məni,
kimsəsizəm..
ayaqyalın..
acqarına..

qəzəblidir mənə göylər,
alov kimi tökülür qəm
üzərimə..
bu fırtına nə vaxt dinər,
bilmirəm..

hə bir də ki,
tək olmaqdan qorxuram..
qoca, yalqız ağac kimi
qırılmaqdan qorxuram..
yorulmaqdan qorxuram..

bilirsən ki, çox yadam
əllərinin ətrinə..
heç olmaya görün mənə
yada düşsən qan ağlayan
gözlərimin xətrinə..

Belə..

geri dönüb baxmadan
hara gedirsən belə?
gözündən yaş axmadan,
üstəlik gülər üzlə
hara gedirsən belə?

bu nə həvəsdi səndə?
dərdin nədi mənimlə?
yaşamaqdan bezəndə
mən ölürəm desəm də,
niyə gülürsən belə?

kim var axı yanında?
söylə..
yalvarıram, söylə..
bircə göz qırpımında
niyə itirsən belə?

insan nə qədər susar?
bir kəlmə gətir dilə..
axı sən bilə-bilə
səsinə həsrətim var,
niyə susursan belə?

qalma yolundan..

qızılgül qoxusu mu
yoxsa gözündən tökülən
məsumluq yuxusu mu?
mənzərəni görürsən?
yağış sonrası torpaq,
yaşıl otlu baxçamız,
əlləri titrəyən qız..
bir az da qəlbi qorxaq..
yalansız..
ayıl yuxudan axmaq!
qorx ki, keçər yanından
bircə kəlmə salamsız..
həmin an..
Vallah, elə həmin an..
ya da nəysə,
sən get, qalma yolundan..

...

Onun maraq duyduğu başqa qızlar da var idi. Hamısı onu bəyənirdilər. Onun sözlərini ciddiliklə dinləyirdilər. Çox doğru danışırdı. Necə də gözəl ifadə edirdi. Ona haqq verməmək imkansız idi. Bu yaşda bir gəncin belə əsaslı sözlər danışması necə də gözəl idi. Belə ciddi və təmkinli bir insana ancaq heyranlıq duyula bilərdi. Başqa bir şey hiss edilə billməzdi. Bu səbəbdən də bütün qızlar, bu ciddiyət və təmkinliliyə özlərini layiq görmədikləri üçün, daha yüngül gənc oğlanların qoluna girərək ondan uzaqlaşırdılar.

Oğuz Atay | Tutunamayanlar

qorxuram..

duzlu göz yaşım qədər
sevgi varmış gözlərimdən
yanağıma süzülən..
əzablıdır hər səhər
dərdli gecələrimdən..
əlim səndən üzülən
o acı gündən bəri
ölü xəyallarım var
gecə boyu düzülən..
yox kimsənin xəbəri..
dəyərliymiş tez ölən,
elə xəyallar kimi..
ayaqlarımdan çıxıb
sənin qəlbinə gedən
dağılan yollar kimi..
ümidləri bir-bir yıxıb
torpaq edən,
boğazıma düyünlənmiş
zərif titrək əllərindən
çox qorxuram..
mənəm gözlərində itən,
qaranlıqdı, mən dərindən
çox qorxuram..
getmə, olmur axı dönən,
yox, qorxuram..

YALNIZLIQ..

.. axşamüstü asılqana asılmış köhnə pencək bilir yalnızlıq nədir.. yenilərin arasında bircə köhnə sənsən.

tək qalırsan..

hər gün eyni əzab.. hər gün eyni çirkabın içində bir az da parçalanırsan.. və hər günün gecəsində yalnızlıq çəkirsən..

əslində çox da sıxıcı deyil tək olmaq. öz qədrini bilməyə başlayırsan. amma ətrafdakıların sənin qədrini bilməmə səbəbini anlaya bilmirsən, bu əzabdı. başqalarından nəyin əskikdi, anlamağa çalışırsan.. üstün başın tozludur, qayğına qalan heç kim yoxdur, ya da sən görmürsən.. bəlkə də yalnızlığa səbəb axtarmaq elə ən başından yanlış idi..

yalnızlığı sevmək lazım idi əslində.. gör kimlərlə bir asılqanda asılmısan. yalnız qalsan belə, köhnə damğası yeyib bir kənara atılmamısan, atıla bilərdin.. amma ən böyük əzab da, çoxluğun arasında tək qalmaqdır.. yalnızlığını bölüşməyə məcbur olmaq..

yararsızmışsan sanki..

əslində isə heç kimə yararı olmayan bir kütlənin içindəsən.. onlar yararlı görünür, sən əzilirsən.. ən çox çalışan da sənsən, ən çox çırpınan da.. sevdiklərini qoruyan da sənsən.. ən gözəl yerlərə isə onlar layiq olurlar.. sən isə yalnız qalırsan..

ehh, pencək.. deyəsən, toya gedirlər axı, hə? hamısını apardılar, sən yenə tək qalacaqsan.. sən ki köhnəsən.. ağlama, yalnızlığa məhkum olanların üsyanı qədər anlamsız nə var ki?..

ağlama, yalnızlığın da bezib tərk etməsin səni, ağlama..

Səsin..

həzin səsindən alsın
sətirlər nəfəsini..
ilk duyduğum o anda,
elə o anda qalsın,
dəyişməsin zaman da..

susma, sən sussan əgər
susacaq neçə arzu..
elə gözəldir səsin,
gecəni edər səhər,
suya çevirər buzu..

nəğmələr söylə mənə
nəğmə ol, duyum səni..
və dinləyə-dinləyə
nəğmələrdən çıxarıb
qəlbimə qoyum səni..

Gözəl qız

Gözəl qız, bilirəm elə də gözəl deyilsən, amma bağışlayasan gərək, ürəkdi də, sevdisə gözəl görür. Narahat olma, bilirəm, sən məni sevən deyilsən, mən daha yaxşılarına layiqəm, sən məni dost kimi çox istəyirsən, bir də axı biz ayrı dünyaların insanlarıyıq. Gözəl qız, inan, vecimə də deyil, sevmirsənsə cəhənnəmə sev, amma nə olar, olduğun kimi qal.

...

üzü mələk, şeytan baxışlı qadın,
baxışının həsrətində qoyma məni..
bu nə kindi? əzab verməyə doymadın,
anlamıram əzab vermək istəməni..