qələmlər güllədən iti deyilmiş,
gülüş göz yaşını basdıra bilmir,
barsız ağacın da başı əyilmiş,
iki əl tək əli susdura bilmir.
günəş qaranlıqdan çıxmağa qorxur,
küləklər dənizə boyun əyirlər,
dağların canında qalmayıb qürur,
qarğalar başını təpikləyirlər.
yerimək bizi yox yolları yorub,
doğru yolları da yıxıb söküblər,
ədalət axtaran qolları qırıb
yerinə tikanlı güllər əkiblər.
