Thursday, September 25, 2014

Sahibsiz məktublar

Sahibsiz məktublar..


1-ci məktub

getmək mi istəyirsən?
get, amma unutma, yaxşı mı? yanımdan getməyin yox, qəlbindən atmağın ağır gələr, qaldıra bilmərəm bu yükü.. 
insan illərcə üst-üstə yığılmış xatirələrini unutmaz ki.. unutmaz da, elə mi? de ki, düz deyirsən, de ki unutmaram..

niyə belə oldu, can parçası, niyə? hardasan, göz nurum, neylərsən mənsiz? özünə yaxşı baxırsan mı, bahar çiçəyim?
hərdən yaxşı oldu deyirəm, canın cəhənnəmə deyirəm.. hərdən keşkə heç tanımasaydım deyirəm.. amma tanımasaydım o yağışlı gündəki təlaşı yaşamazdım ki. o metro stansiyasındakı ilk gülümsəməni ya da.. 

sözlərim incitməsin səni, can ağrısından nə dediyini bilməyən çarəsizəm mən.. çarəsizəm, qırılmış, əzilmiş.. ən əsası yorğun..

sən mənə çox fikir də vermə, can parçası, yuxusuz gözlərinə heyfin gəlsin.. kirpiklərinin qovuşduğu an qarşında məni görməyin diləyiylə, hələlik..


2-ci məktub

bizi ən çox sevdiklərimiz incidir. elə biz də ən çox sevdiklərimizi incidirik. mən də səni incidirdim elə mi? bütün sevinclərini ürəyində qoyurdum, necə də insafsızam..
amma sevən sevdiyindən inciyər mi ki? sevən qəlb kin götürər mi ki? demək asandı, bilməzmiyəm sevdiyindən küsməyin acısını..

bu səhər yuxudan oyananda ilk sən ağlıma gəldin, eynən əvvəllər olduğu kimi. gecə gördüyüm yuxunun təsirindən idi, yoxsa çox da xatırlayan biri deyiləm ki mən, bilirsən. tez unuduram, tez silirəm..
səni silə bilməmişdim amma. qəlbimə basdırmışdım, bir zaman sonra dərinlərdə bir yerdə varlığını duymuşdum da sevinim yoxsa kədərlənim bilməmişdim.. 

mən peşman deyiləm, ürək param, qəlbimin səninçün atdığı günləri, ayları, illəri xoş xatirələr kimi saxlayıram.. sən də elə et, yaxşı mı? adımı eşidəndə üzün gülməsə də, qəbinə nifrət yox, gözünün önünə xoş anlar gəlsin, can parçası.. 


3-cü məktub 

insan öyrəşir.. hər acıya, hər yoxluğa, hər boşluğa. amma mən öyrəşmişəm desəm yalan olar bəlkə. mən ki əvvəldən hazır idim, mən ki ilk gündən bilirdim sonumuzun belə olacağını..

bilirsən, can parçası, sevgi elə də vacib deyilmiş. insan sevdiyi üçün birlikdə olarmış bəlkə amma yalnızlığında sevginin yox verdiyi dəyərin peşmanlığını yaşarmış, elə deyirlər.. 

sevməmişəm desəm bir yalan, sevmişəm desəm bir.. necə olar da bir qəlb bunca eşqi bunca sevgini bunca qadını daşımağı bacara bilib? adın qədər dərd düşəydi qəlbimə, qadın, sevgin qədər dən düşəydi saçlarıma da sevməz olaydım səni..

niyə insan sevdiyinin onunçün darıxmasına sevinir axı? onun ki canı yanır darıxmaqdan, hər kəs tək özünü mü düşünər? can parçası, mənsiz darıxırsan mı heç? sən darıxma ki mənsiz.. darıxma yaxşı mı? darıx, amma az darıx, incitmə özünü..

4-cü məktub

bu hala necə gəldim bilmirəm. günahı səndə mi görüm? neyləyim can parçası? sən gəldin o getdi, sən getdin bir başqası sən oldu, başqası getdi özgəsi gəldi, hər kəs gəldi də bir sən gəlmədin.. 
gələnlər sən olmadı, amma hər gedən səni xatırlatdı. onunçün ağlaya bilmədim gedənlərin arxasından, sən gedəndə ağlamışdım axı, gedənlər sən olmadı axı.. 

göndərdiyim salam çatdı mı sənə? sevgimi qoymuşdum içinə, məndən sənə son bir xatirə olsun istədim. çox bir şey də deyildi ki.. bir ovuc sevgidən də xatirə mi olarmış?

hardasan gözəl gözlüm? sevgi dolu salamımı qəlbinin ən baş köşəsində saxlarmısan görəsən? gözlərin gülər mi ki adımı eşidəndə? gülsün yetər ki, bəhanəsi mən olmasam da olar..

hər dəfəsində sevgim qədər kəlmələrim, sözlərim də tükənir.. biz də tükənirik, az-az, zərrə-zərrə.. 

No comments:

Post a Comment