İki dalğa arası həyat

həyatım

dəniz boyunca bir-birini qovalayan

iki dalğanın arasında keçir.

gücüm çatmır öndəkinə çatım

nəfəsim yetmir arxadakından

qaçım...

bu gün

"yorulmuşam" demək üçün

necə də tezdir!

gəl ki əsrlər qədər gecikmişəm

məni gözləyən torpaq yollara,

indi mənə qalan dənizdir.

amma bilirəm boğacaqlar

məni bu kimsəsiz dənizdə

itələyərək dalğaların qucağına.

üstümü də örtməyəcək alçaqlar,

eləcə buz parçası olacağam,

bir vaxt bəlkə də buz dağına

çevriləcəyəm.

amma ki bilirəm axı mən,

hər kəsin gözü önündə

son sözlərim tökülərkən dodaqlarımdan

zəncirləri asacaqlar

qollarımdan, ayaqlarımdan

və boğazımdan yapışıb

suyun altına basacaqlar.

canımın dərdində deyiləm,

qürurumu sındırmasınlar bircə.

mütləq ki yıxacaqlarsa məni

qoymasınlar gündüz vaxtı əyiləm,

bütün utanclarımı

bir-bir gizləsin gecə...

Gedin

bu küçənin yağışını
aparın, azdırın, gedin.
buludların qarğışını
adıma yazdırın, gedin.

dalğaları əzizləyin,
quma dəysə, təmizləyin,
kədərimi dənizlərin
birinə basdırın, gedin.

kəsin canım azarını,
baxın, bənizim sarı mı?
əgər ölsəm məzarımı
özümə qazdırın, gedin.

cəsədimi gömən kimi,
gözümdə nur sönən kimi,
öldüyüm bilinən kimi
olmasa yas, durun, gedin...

.....

saçlarına qondurduğum sığalları
ürəyinin qapısına asdığım
güllərin ört üstünə...

bildiyin nağılları
danış bir-bir dinləyim,
hüzünlənsin yastığım...

təki gülsün gözlərin,
eybi yox, mən ağlayım,
lap ən çox mən ağlayım..

ağlayıb uşaq kimi
qollarımı bağlayım
belinə qurşaq kimi...

amma ki sən ağlama,
sil gözünü 
mən ağlama deyəndə...

bir də ki, 
təkcə mən gəlim ağlına
kirpiklərin bir-birinə dəyəndə...

...

gecəsi var hər günün,
göy üzü görünməyən
kədər dolu gecəsi.
bilinən hər sevginin
bir də var bilinməyən
hüzünlü hekayəsi...