...

Görəsən o da sevir məni? Görəsən o da hiss edir mi eyni şeyləri mənə qarşı? İnanmaq istəyirəm bu şirin yalana, özüm özümü aldadıram, bilirəm, amma xəyalı belə gözəldir bunun. Niyə sevsin ki səni, ay axmaq?! Səbəb yoxdur onun sənə qarşı birşeylər hiss etməsi üçün! Saxla düşüncələrini sonraya, saxla ümid etməyi illərin axışına, düşünmə. Sevmir o səni, qiymətsizdir hisslərin və ən əsası dəyərsizdirlər.. Sənin kimi insanlar sevilmirlər, sevilməyə layiq olmurlar, məhkumsan sən də sevgisizliyə.. Qəlbini fəda etməyin kifayət etməz.. Özümlə mi danışıram yenə? Dəli mi oluram? Varlığı qeyri-müəyyən olan bir yerə zilləmişəm gözlərimi, onu düşünürəm yenə, qarşımda dayanıb bütün gözəlliyi ilə birlikdə.. Parlaqlığının təsiri ilə varlığımı hiss etmirəm, beynimdə isə qarışıq düşüncələr. Məntiq və sevgi son rəqslərini ifa edirlər qarşılıqlı, son tanqo.. Xəyalımda canlandırdığım əsrarəngiz musiqi, notların bir-birinə xəyali toxunuşu, ağlım al-üst olur bütün bunlardan.. Ağlımdakıları dedim bacardığım qədər, eşitməsən belə.. Bir də ürəyimdə olanlar var, deyə bilmərəm onları.. Özümə belə deyə bilməyəcəyim sirrlərim gizlidir qəlbimdə.. Gözlərimdən oxuna bilər sadəcə.. Sən isə gözlərimə baxmaq istəməyəcək qədər aşağı sayırsan məni.. Bəs indi sən cavab ver! Layiqsən mi bu cür saf sevgiyə? Layiqsən mi yuxusuz gecələrə?