yuxuma gəl

yuxuma gəl,
saçlarına qurban olduğum qadın,
yuxuma gəl,
darıxıram burda oldun-olmadın.

yuxuma gəl,
sənin üzündü qəmsiz hər yuxu,
yuxuma gəl,
dərin hüzündü sənsiz hər yuxu.

yuxuma gəl,
tellərindən bəzək düzəldim ömrümə,
yuxuma gəl,
əllərin gül-çiçək düzərdi könlümə.

yuxuma gəl,
tapar məni yoxluğunda qaranlıq.
yuxuma gəl,
apar məni öz yuxuna bir anlıq.

kiçik insanlar

biz çox kiçik insanlarıq, dünyamız da bizim kimi kiçikdi, bu gün varıq, sabah kim bilir hardayıq, bu səbəbdən xoşbəxtliyə gecikdik. ya da həyat tutdu bizi, qoymadı qaçaq, çataq gözəl, günəşli günlərə, ayağımız bu yollara uymadı, qulağımız bir xoş kəlam duymadı, gözlərimiz açıldı hüzünlərə. yorulduq addım-addım, hər addımda travma, hər addımda azaldıq, hər addımda kiçildik, kiçik olduq, alçaq olmadıq amma.

neft qoxulu məzarlar

palçıqla boyadıq göyün üzünü, qucaqladıq gecəni, gizlədik qarasını... ürəklərdə boğub min-min hüzünü sildik xatirəmizdən başımızdan keçəni, dağladıq yarasını məzarsız ataların yetim övladlarının... önündə adlarının, "itkin" yazısı qaldı, təskin etmək də olmur, xəstə deyil deyəsən "səbr et, bəlkə sağaldı". kaş ki durardı zaman, bəlkə də çox olardı o alovdan qaçanlar.. fəryad etdi asiman, yandı, kül oldu canlar... neft qoxulu məzarlar qazdıq dəniz altına, "kağızlardan pozarlar" düşünərək hər şeyi yazdıq dəniz altına. yazdıq kimdi günahkar Xəzərin ən dərin çökəkliyinə, susdu estakadalar, dəmirdən tikilmiş süni adalar ağladı təkliyinə odda boğulanların, dənizdə yananların..