Sərçə yuvası

sərçənin yuvasına od düşdü, külə döndü.

qanadını qoynuna sıxdı, elə ağladı. 

islanan yanaqları tikanlı gülə döndü,

gözlərindən qan axdı, bilə-bilə ağladı.

günlər sayılı olmuş, bilmədi ki, saymadı.

zaman ona nə verdi, nələr aldı, doymadı.

qaçdı, torpaq tutmadı, uçdu, külək qoymadı,

üzünə sillə vuran əsən yelə ağladı.

yuvasının külündən keçdi ölüm mələyi,

dizləri əsdi, sındı, yerə dəydi kürəyi,

sinəsi parçalandı, parça oldu ürəyi,

göz yaşını qəlbinə silə-silə ağladı...

Qapımı döymə

Külək dilimdən çıxan bir sözdən başlandısa,

Dodaqlarım quruyub gözlərim yaşlandısa,

Qapılarım dəmirdən, evlərim daşdandısa,

Dayan, döymə qapımı.

Bu fırtına dayanmır, dayanmır ki, gələsən.

Daşına baş qoyduğun məzar boşdu, biləsən.

Olar birdən, yuxuda məni tapmaq diləsən,

Oyan, döymə qapımı. 

Şeirlərim ölüdür, əllərim yas içində,

Paltarlarım, üst-başım palçıq, kir, pas içində,

Özünü öldürəndə məni də as içində!

Aman, döymə qapımı!

Teatr bitdi

Teatr bitdi,

Maskanız düşdü,

Makiajınız axdı,

Üzünüz göründü.

İnsan deyil,

Heyvana oxşamır,

Haqqı yoxdur.

Bu ikinci kibir,

Bu sonuncudur,

Məscidə girmək vaxtıdır.

Dəniz də aralanmır. 

Dəniz bozdu,

Torpaq yanır. 

Gündoğan qara,

Günbatan qırmızı,

Beş sətir yazı. 

Azərbaycanam

mənim vətənimin sərhədi oddan,

keçməyə yetişməz zalım cüssəsi.

zəmini qızıldan, damı buluddan,

göylərdən duyulur zəfər müjdəsi.

mənim qılıncımın qını soyuqdur,

gərəkdir gövdəsi günəşi görsün.

mənim qələbəmin kölgəsi yoxdur

gözümü bağlasın, alnımı örtsün.

soyuqdan qorxmuram dağlardan enəm,

kövrək deyiləm ki alovdan yanam,

adımtək ucayam, səmatək genəm,

mən varam, mən birəm, Azərbaycanam.

tanımadın mı?

ağaclar suladın, çiçəklər əkdin,

dilindən tikanı qoparmadın mı?

gəzdiyin yolları əlimlə çəkdin,

qolumu sındırıb aparmadın mı?

saraylar, qəsrlər, qalalar tikdin,

bu daş divarları sən hörmədin mi?

hər gecə səmaya gözünü dikdin,

gözlərimin əksini görmədin mi?

möhkəm körpüləri qırıb yandırdın,

qəlbinə bir ocaq qalamadın mı?

bütün güzgüləri vurub sındırdın,

nə işdir? özünü tanımadın mı?

payızda

payızda əllərin cibində gəz,

gözlərin yolda,

saçların boynunu bağlasın.

payızda ağacların könlünü al,

dənizə yaxın durma,

qollarını sənə açmasın. 

yolları uzatma payızda,

cümlələri qısaltma,

suallara məna yükləmə. 

gələni gözləmə payızda,

gedənə ağlama,

qalanı incitmə. 

payızda yuxuna gətirmə məni,

yuxumu aparma,

getmə payızda. getmə. 

Natamam səkilər

Səhərin gözü açılmamış

Başlayır ayaq səsləri.

Natamam səkilər 

Palçığa bulayır ayaqqabıları. 

Külək saçları dağıdır

Toz basır ipək tellərin arasını.

Göyərçinlər günəşi gözləyir,

Sahildə ancaq pişiklər gəzir,

İnsanlar natamam səkilərdə.

Gözlər köhnə sevgiləri axtarmır,

Yolun naxışlarını izləyir,

Ayaqqabı iplərinə ilişir nəzərlər.

Siqaret tüstüsü burunları sınağa çəkir,

Ağızlarda gecədən qalan acı dad. 

Ah, gün bitsəydi yenə,

Ah, heç başlamamış olan bu gün.

Kaş yenə yorğun günün

Yarımçıq yuxusuna çataydıq,

Və sonra yenə açılaydı gözlərimiz

Səhərin gözü açılmamış.

Çıraq

Ətəyimdəki daşları

Dənizə tökdüm –

Balıq bildi. 

Qəlbimin yarısını

Kimə verdimsə

Qırıq bildi. 

Dünyayla arama

Məsafə qoydum –

Tərsinə döndü. 

Gözümü bağladım –

İşığı söndü,

Yaşını saxladım –

İçəri axdı,

Hər kim ki gözümün 

İçinə baxdı

Quraq bildi. 

Səni dənizdən soruşdum,

Yandım – suyundan içdim,

Göylərə uçdum,

Baxdığın səmadan keçdim,

Səni buluddan soruşdum,

Gözünün yaşını göstərdi,

Səni məndən soraq bildi.

Zülmətə baş qaldırdım,

Canımdan od alan

Çıraq yandırdım.

Gözünün önündə

Alışan mən idim,

Çıraq bildin. 

güzgüdəki

güzgüdəki, 

yaxın dayan,

uzaqlar səni sıxmırmı?

yoxsa burdan sənə baxan

səni yaxın buraxmırmı?

Qəlbimin odu

sonuna çatmışam dərin quyunun,
ilanlar yığılıb qaşımın üstə.

ağlayan günəşdir, buludlar onun

süzür göz yaşını başımın üstə. 

zaman var olduğum qədər qısalıb,
dünya mənim qədər ağırlaşanda
yağış olmayacaq daha, az qalıb,
məni əyməyəcək külək coşanda.

üfürüb közünü odlasam da hey
qəlbimin işığı yenə sönəcək.
hər şeydən bir azam, bir azdan hər şey
mənə bənzəyəcək, mənə dönəcək.

tükənib gedəcək işığım, nurum,
dünya qaranlığa məhkum olacaq.

üzümü son görən qarşımda durub,

adımı son çəkən bəs kim olacaq?

girdə dünya

Bu girdə dünyanın üstündə gəzib
Necə düz dayanmaq olar? Bilmirəm.

daha

sənin ciyərinə az çatar deyə

dərindən nəfəs də almıram daha.

varlığım

bu da belə,
düşüb-düşüb əllərimdən
yerə göyə parçalanıb saçılan,
gülə-gülə çıxıb gedən varlığım.

Xəbərini gətirən külək

xəbərini gətirən külək qapıma çatdı,

pərdələri titrətdi, çardaqda küy yaratdı,

damımda yuva quran göyərçini oyatdı,

yuxuma haram qatdı, evimi toz elədi. 

gözlərimi açmadım, əsdi-əsdi yoruldu,

tozu çökdü, azaldı gətirdiyi gurultu.

dil-dodağım qurudu, belim, boynum tutuldu,

yeməyimi soyutdu, suyumu buz elədi.

yorğanıma bürünüb ötürdüm bir ötəri,

dinləmədim, bilmədim səndən gələn xəbəri,

pəncərədən boylanıb gördüm parlaq qəməri,

gecəni boz elədi, yazı ayaz elədi.

kölgələr

mən axşamları dostum bilirdim,

mən gecədən qorxmurdum,

uzanan kölgələrə gülürdüm.

sonra gündüzlər azaldı,

sonra kölgələr uzandı,

ətəyimə çatdı.

bir qadın gəldi gecənin qarasından,

boyunbağısından asdı özünü,

kölgəsi divara iz saldı,

ha sildim getmədi,

ha qaçdım qısalmadı.

pərdələri bağladım

işığım qaçmasın deyə,

qaranlığa qərq oldum.

gözlərimi açdım,

yoruldum.

gözlərimi yumdum,

kor oldum. 

axşamlara düşmən oldum,

gecədən qorxdum, 

amma kölgələr qısalmadı. 

Yazdan mədət ummuram

Mən onsuz da yazdan mədət ummuram,

Çiçək açıb, gül bitirib, gün çıxıb..

Mən payızam, mən boranam, mən qaram.

Gəzə-gəzə mürgülü küçələrdə,

Əsə-əsə gecələr aram-aram

Yerimi axtarıram,

Evimi axtarıram. 

Səhər tezdən oyanan 

Kimsəsiz qarıların

Eyvanına toz daşıyıb dururam.

Mən onsuz da vərdişəm

Giley-güzar eşitməyə hər səhər..

Öyrəşirəm birtəhər...

Xəyallar uzanır gündüzlər kimi,

Yuxular qısalır hər gün bir az da,

Gözümdən tökülür qəm asta-asta...

Su üstündə od qalanmaz, bilirəm.

Ağırlığım odda yanmaz, bilirəm.

Əsirəm ağır-ağır,

Ölkəmə günəş çıxır, 

Gözlərimə şeh düşür, saçlarıma qar yağır.

Günəşlərdə yanmıram,

Soyuqlarda donmuram,

Yanağımı dolduran

Şehdə də boğulmuram.. 

Mən payızam, mən boranam, mən qaram,

Yaz gəlsə də yenə sağam, oyağam.

Mən onsuz da gözlərimi yummuram.

Mən onsuz da yazdan mədət ummuram,

şeir, sevgi və ədalət

qələmi unutmuş əllər

mürəkkəbi ləkə sanır

köynəyinin qollarında,

dəftəri cib dəsmalı.

saçına sığal,

qulağına musiqi toxunmursa,

gözlər üfüqə,

dodaqlar təbəssümə həsrətdirsə,

fikirləri nə böyük,

istəkləri nə böyük -

baş - gövdə üstündə yük.

susmaq nə ucuzdur,

danışmaq nə dəyərsiz.

incə ipin üstündə

nə çətindir yerimək.

tərəzinin qollarından

kimlər sallanır, kimlər?

üç gün susuz

bir ay yeməksiz dözməyən insan

necə dözür illərlə

şeirsizliyə,

sevgisizliyə,

ədalətsizliyə?

yetmədi

mən bir ovuc saydım səni,

saydım barmağım yetmədi,

yer üzünə qoydum səni,

qoydum torpağım yetmədi. 

əllərinə çiçək əkdim,

gülüstan varmış sən demə, 

göy üzünə səni çəkdim,

günəş bənzərmiş qəlbinə.

ağlama, seldi göz yaşın,

gülümsə çöllər gül açır,

tamam sən olub üst başım,

parlayırsan, yuxum qaçır.

yuxumu geri ver mənə,

günəşi də azad edək,

qələmimə dolaş yenə,

gedək, məni götür, gedək.

üzləri hardadır?

gözləri, qaşları, qulaqları var,

dişləri, dilləri, dodaqları var,

saçları, çənəsi, yanaqları var,

üzləri hardadır bu adamların?

qaradan keçirəm, ağdan keçirəm,

haqqı təndən bölən oxdan keçirəm,

gözləri görməyən çoxdan keçirəm,

azları hardadır bu adamların?

eh, kimi görürəm bizdən bilirəm 

palçığa batıblar dizdən, bilirəm. 

qışları burdadır, buzdan bilirəm,

yazları hardadır bu adamların?

bir gün

bir gün bağlanacaq yollar,

bir gün açılacaq ürəyimiz,

bir gün dağılacaq binalar,

bir gün unudulacaq hər şey.

sonra nağıllar da bitəcək,

şeir də yazmayacaq heç kim,

qəmli mahnılar yaddaşlarda qalacaq,

sevgi etirafları silinəcək divarlardan.

daha yollarda göz axtarmayacayıq,

sahibsiz ayaqqabılar da çürüyəcək,

sahibsiz bədənlər kimi...

7.8

Qaya məzar, torpaq ümid, səma lal,

Dəniz qara, Günəş sönük, qəlb qırıq. 

Zərrə işıq, sən də getmə, burda qal,

Zərrə ümid, əllərimi buraxma. 

Zərrə nəfəs, ciyərlərim ağrıdır,

Əllərimə qan işləmir, biləklərim ağrıdır. 

Açıq səma yer üzündə mənim payıma düşən

Diləklərin axırıdır, axırı.

Mənə baxma, gözlərimdə sancı var,

Məni sevmə, ürəyimə buz düşüb,

Məni bilmə, qəmim səni incidər,

Mənə dəymə, taleyimə iz düşüb,

Yanıb külə dönmüşəm,

Əzilmişəm, üşümüşəm, ölmüşəm..

Mən xəbərsiz olmuşam,

Üstü qədər altı varmış dünyanın,

Tanrı onu tərs üzünə çevirmiş. 

Mən xəbərsiz olmuşam,

Bu dünyanın mən olmayan üzündə

Atam mənə yoldaş imiş, anam məni sevirmiş.

Qum dənəsi kəpənəyə yük gələr,

Kəpənəyin qanadları qırılıb.

Könlümün çapar atları

Qaçıb-qaçıb yorulub...

Milyard ilin əzabı var üzümdə,

Yorulmuşam, ürəyimdə yazılıb, 

Yorulmuşam, gözlərimdən oxunur.

Yer üzünün yetim qalan üzündə

Qulağıma bir səs gəlir,

Əlimə əl toxunur...