İllərin yorğunluğunu bir yük kimi daşıyarkən çiyinlərimdə,
Ayaqlarım yeriməkdən bezmişkən kimsəsiz küçələri,
Ağaclar qurumuşkən yazın ortasında,
Qardan geyim varkən əyinlərində,
Ulduzlar tərk etmişkən gecələri,
Göy üzü qaranlıqkən günün günortasında,
Nifrət səpilmişkən qızılgül kollarına
Və gözlərim dikilmişkən yollarına
Sən gəldin..
Necə Günəş gələrsə
və dağıdarsa gecənin sükutunu
Necə yağış yağarsa tikanlı səhralara
Necə gözəl gülərsə
Aşiqlər bir birinə,
Gülərüz insanlarla necə dolarsa küçə
Ən qaranlıq zamanda
Son ümid də solanda
Sən gəldin..
Daha bezdirmir yolların uzunluğu
Ən uzun yol olub qısa
Ağır gəlmir illlərin yorğunluğu..
Bahar deyə bildiyim
Daha bənzəmir qışa..
Az qalmışdı
Kipiklərim çıxacaqdı gözlərimlə savaşa,
Sən gəldin..
No comments:
Post a Comment