hərdən..

üşümək istəyirmişsən hərdən,
tüstüsüz bacalardan
ya bacasız evlərdən
ya da evsiz insanlardan öyrən
necə əzablı olur
barmaqlarının donduğunu görən
insan, ya da özünü insan sayan..

ədalət istəyirsənmiş hərdən,
gecənin dördündə oyan,
işıq tapa bilsən küçələrdən,
bax, ədalət o işıqdan çox deyil..

dost istəyirmişsən hərdən,
çox gözləyərsən, çox..
dostam deyənlərdən,
üzdən gülüb
ardından söyənlərdən,
hə, bir az da özündən bezərsən.

yağış istəyirsənmiş hərdən,
yağışın romantikasına
səni də inandırıblar deyəsən,
sən də ki, inanmısan..
əşi, ya 'odun' ya 'öküz'
deyərdilər inanmasan..

ağlamaq istəyirmişsən hərdən,
bir bəhanə
bir səbəb
ya da ki başqa hər nə,
axtarırmışsan ağlamağa..
ağlama,
yazıqdı gözlərinə..

ölmək istəyirmişsən hərdən,
ağ gün xəbəri almış kimisən
sənə qədər ölənlərdən..

Rəssamın..

gözlərinin rəngini
soruşum rəssamından,
o daha yaxşı bilər
niyə həmin gün səni
keçirirdi yanımdan..

özüm də inanmadım,
arxanca sürünməyim
çox xoşuma gəlirdi..
rastlaşmamız anladım,
boş-boşuna deyildi..

sən də anlamalıydın
asta addımlarımdan
ki səni izləyirdim,
üzümü çevirəndə
güya baxışlarından
özümü gizləyirdim..

bilmirəm, necə olub
o gündən bu günəcən
saçlarında qalmışam..
hər nəysə, gecə olub,
get, xeyrə olsun gecən..

saçlarının rəngini
soruşum rəssamından,
o daha yaxşı bilər
niyə həmin gün məni
aparmışdı o yoldan..

Yaşanmalıydı, yaşandı.

Bunlar yaşanmalıydı, əminəm, heçnə boş boşuna deyildi. Səni tanımağım gözlənilməz hadisələr ardıcıllığının nəticəsində olmuşdu, ki onlardan hətta biri belə olmamış olsaydı və ya hər hansı birisi bir neçə saniyə gec və ya tez olsaydı səninlə qarşılaşmağım mümkünsüz olacaqdı. Bütün bunlar kənardan baxanda xoş və ya indiki düşüncəmlə, axmaq təsadüflərə bənzəyə bilər, amma mən kor təsadüflərə inanacaq qədər ateist deyiləm, yaşanmalıydı, yaşandı.

...

sənlə qarşılaşanda
üz vurmazsan utansam..
kefini soruşanda
yalan demə,
adamsan..
pissənsə de ki,
pisəm..
qorxma ki,
birdən desən
qəlbimi incidərsən..
heç nədən incimərəm
məni sevsən əgər sən..

qırıq qayıq

qırıq qayığım və mən
yenə də sahildəyik,
yolunu gözləyirik..
gözləyirik gələsən..
biz bilirik
necə olur qırılmaq,
qırma bizi..
yaxından bax
necə külək gör dənizi
dalğalara məhkum edir..
dalğaların biri gəlir,
biri gedir..
biz də gedək..
gəl, hardasan?
gur dalğalar qayığı
isladan tək
istəmirəm sən də mənim
gözlərimi isladasan..

Qadın

şən mahnılardan
kədərlənən qadın,
sən bu zamanın insanı deyilsən..
ara yerdə hədər gedən qadın,
heç kimsə sevmir səni..
nə də sevmək deyil sənin işin..
səs-küylə hər səhər gələn qadın,
axşamlar səssiz olur gedişin..
boynuna dolanan qollarımdan
istisini duyduğun nəfəsimdən
üstünə qoxusu çökmüş
çirkli paltarımdan
gileylənən qadın..
bəzən ağlamağa dərd,
bəzən küsməyə bəhanə axtarırsan..
bəzən özümdən də mərd,
bəzən kövrək olursan.
bəzən də çox qırırsan qəlbimi,
kirpiklərimə yelləncək qurub
yellənnən qadın..
baxmayanda önümdə durub,
baxandaysa saçlarımın arasında
gizlənən qadın,
heç bilmirəm ürəyinin harasında
izim qalıb..
inan mənə, səni bir də
olmayacaq sevən, qadın..

Qara saçları vardı..

o səhər əllərimdə
soyuğu vardı payızın..
titrəyə-titrəyə
yanımdan ötən qızın
qara saçları vardı..

gözləri gözlərimi
arxasınca apardı..
iri, gözəl gözləri,
hə, bir də yadımdadı,
qara saçları vardı..

hələ də anlamıram
axı həmin gün onun
saçlarında nə vardı..
bircə bilirəm, uzun,
qara saçları vardı..

bir kənarda dayanmış,
məsum-məsum baxırdı..
dağınıq, az daranmış,
qara saçları vardı..

...

bax, önümdə biri var
gözləri yerə baxır..
çox gözəl əlləri var..
sevmək istəyirəm,
bilirəm
yoxdu sonu..
bilmirəm
necə sevməyim onu?
danışanda nəfəsi
qəlbimə dəyir axı..
səsi də
baxışı da
mənə bənzəyir axı..

Adsız..

yalvardım..
"nə olar ki,
gəlib yanımda dursan?
"sakitcə pıçıldadı..
"sus" dedi, "qorxudursan"..
utandım..
"çox gözəlsən" dedim "sən..
kaş ki adını bilsəm.."
"sən kimsən?
nəyinə lazım adım?"
susdu..
o susdu mən ağladım..
əllərimi uzatdım,
geri çevirdi, sonra
"bax" dedi, "uzaq dayan.."
soruşdum,
"axı mən gedim hara?
nə qədər yaxın olsam
yenə də uzaqdayam.."
"danışma" dedi "mənlə.."
"gözləmə" dedi "səni
adam sayam.."
üşüdüm,
səsinin soyuğundan üşüdüm.."
adını de..
ya ölüm.."
dinmədi..
getmək istədi..
"getmə!
ay qız, eyləmə, etmə,
olsa olsa
bircə kəlmə adın var!"
incidi məndən..
dedim "qız, 
bu nə nazdı?"
açdı çantasını,
ağ vərəq aldı içindən..
yazdı.. yazdı.. və yazdı..
o yazdı, mən oxudum..
"istəmədim..
istəmədim ürəyinə toxunum..
mən hər zaman sevilən,
özünü sevənləri
səssizcə atıb gedən,
insafsız qadın.."
"oxuma" dedi "dayan!"
özü oxudu..
"mən sevgini,
eşqi oyuncaq sayan
vicdansız qadın..
"əlimi tutdu,
dedi "imza:
adsız qadın.."

deyirlər..

gündüzlər kor olursan deyirlər,
yalandısa "yalandı" de..
onsuz da inanan deyiləm..
söz soruşanda
susursan deyirlər..
onlar çox söz deyirlər,
qulaq asan deyiləm,
qorxma..
son yalanını gözləyəcəyəm hələ,
ondan sonra inanacağam
düz danışanların bütün dediklərinə..
indilik hirs yığıram
etirafdan sonra ovucuna tökməyə..
nəysə,
söz deyirəm, yola çıxıram..
yenə susursan..
gündüz gedəcəyəm görməyəsən deyə,
deyirlər axı,
gündüzlər kor olursan..

Piano ağlayır, gecə qaralır.. (Youtube)

Piano ağlayır, gecə qaralır..

piano ağlayır, gecə qaralır..
səhvlər yada düşür bir bir,
səhvən yada düşür
qəsdən unudulan,
hər gecə bir az da ağrılı keçir,
musiqi bəhanə
şeirlər yalan..
bir qırıq ümiddi əlimdə qalan,
bir qucaq təsəlli,
bir azca zaman..

piano ağlayır, gecə qaralır..
əllərim titrəyir,
amma ki, saçlarım hələ qaradır..
elə darıxıram ki,
bu qədər darıxan dəli olar..
özüm öz əlimi möhkəmcə sıxıram ki,
birdən əlinin istiliyi qalar
hardasa əlimin bir kənarında..
hardasan?
əlində arzularım var..

piano ağayır, gecə qaralır..
hər gecə gözləyirəm bilinməyəni..
buna ümid deyir kimsə..
nədənsə anlaya bilmirəm
bu böyüklükdə sevgiyə ümid deyəni..

piano ağlayır, gecə qaralır,
otaq soyuqdu..
həsrət qarışır qürura..
ürək əzab çəkir,
ürək qırıqdı..
buz parçaları toxunur barmaqlarıma..
yorğundu nəfəsim,
qəlbin soyuqluğu nəfəslə dəyir
quruyan dodaqlarıma..

piano ağlayır, gecə qaralır..
gecələr çox yoruluram..
qorxuram..
gedənin baxışı,
ölənin ardınca gözlərin yağışı
qorxulu gəlir..
yağışın yerini gecə qar alır..
piano ağlayır, gecə qaralır..

zaman

gün boyu axşamı gözləyirəm gələn günə hazırlaşmaq dərdiylə.. hər günü unuduram dünənin ağrısını çəkməkdən və bu günün həsrətini sabaha qoyuram hər dəfəsində.
saatın mənimlə dərdi var, nə qədər tələsirəmsə tələsim gecikirəm hər yerə və ən çox da özümə gecikirəm.. zaman dayansın deyirəm, zaman dayansın, hamı, hər şey, hər kəs dayansın, mən dayanmayım. deyirəm, dinləmir.. və mən yenə tələsirəm bu günü bitirmək üçün və yenə gecikirəm sabaha bu günün həsrətini çəkmək üçün..

Heyvanlar və uşaqlar

yağış damcıları navalçalardan
tökülən zaman
eyvandan səsləri gəlirdi nigaran anaların,
gec gəlib islanmış oğlunu döyməsi
adəti idi buraların..
uşaq qışqırıqları qarışırdı
yağış damcılarının tıqqıltısına..
yağış da dayanmadan yağırdı şırıl-şırıl..
tövlə qapılarının cırıltısına
vərdiş idi hamı,
tək dərd o idi ki, islanmasınlar
kəndin uşaqları və heyvanları..
heç kim şeir yazmırdı yağış yağanda
ağlaşma qurmurdular dərdləri salıb yada,
çünki yağış özü dərd idi
uşaqlar dərsə
mal-qara da örüşə getmirdi..
o yağışlarda özünü romantik sayanlar
olmurdu, heç kim görüşə getmirdi.
bir dərd var idi, heyvanlar
bir də uşaqlar islanmasınlar..

Gəlmir..

sonra bir an çatır ki
biri gəlir, sevməyə
qıymırsan, əlin gəlmir..

hər yolu axtarır ki,
onu sevəsən deyə,
sevgi mələyi gəlmir..

elə məsum baxır ki
ona "baxma" deməyə
adamın dili gəlmir..

deyəsən sən axır ki,
anlamısan ki, niyə
gedənlər geri gəlmir..

Hər..

hər sevgidə onu yaşamaq 
hər əldə onun istiliyini duymaq
və hər şeirin ona yazıldığını sanmaq..
hər gün eyni yolu getmək
və bir vaxtlar yolu bölüşdüyün adamın 
hər gün bir başqa yolla getdiyini bilmək..
hər dəfəsində unutmuşam dediyin üzü xatırlamaq
hər tərəfdə onu axtarmaq
və hər xəyal qırıqlığının səbəbini onda tapmaq..
hər səhər adını qışqıraraq oyanmaq kabusdan
hər kabusda onu deyil, yoxluğunu görmək
və onsuz keçən hər kabus üçün öz-özünə söymək..
əllərinə nifrət etmək o yoxdu deyə
bu şəhəri o var deyə sevmək
və getdiyin hər şəhərdə onun qoxusunu duymaq..
hər axşam gedişinə ağlamaq
bir daha geri gəlməyəcəyini anlamaq
və ondan qalan hər xatirəni 
illər boyunca qırıq bir qəlbdə saxlamaq..

Avtobus

Qoxunu saxlayıb 
dayanacaqlar,
yenə avtobusun bir bucağında
mən ayaq üstəyəm
doludu ya boşdu oturacaqlar..
önümdə xəyalın
kitab var qucağında,
kitabı tuturam əlindən alıb
və soyuq avtobus tutacağında 
isti əllərinin izləri qalıb..

can

özün gəlməsən də 
ruhunu göndər..
sənə demirəm ki, 
özünə can tap,
bir can ikimizə bəs edər, 
qadın,
canımdan can al lap, 
yetər ki, qayıt..

gərək..

unudan deyiləm,
bunu bilərək
ardıma baxmadan
gedərdim gərək..
səhər gün çıxmadan
qaranlıq olub
gecənin içində
itərdim gərək..
hələ də bilmirəm
niyə getmədim?
cəsarət etmədim,
edərdim gərək...

səni susasan deyə sevməmişdim

səni susasan deyə sevməmişdim
canını bir kəlmə salamla qurtara bilməzsən
bax mən qışqırıram hara çatırsa səsim
bəlkə sən eşidərsən deyə..
bilirəm ki, lap eşitsən də sevməzsən.
Vallah, bilmirəm niyə..

səni susasan deyə sevməmişdim
susmağı özüm tək də bacarardım
danışmağa adam lazım idi,
gəl danışaq dedin, gəldim..
susacağını bilsəm, heç səni axtarardım?

səni susasan deyə sevməmişdim
amma deyəsən daşdan divardan fərqsizsən.
sən gəlincə susub-susub gözləmişdim,
gəldin, elə susdun ki sən,
görən deyərdi dilsizsən..

səni susasan deyə sevməmişdim,
qız, sevəsən deyə sevmişdim..
nə vaxtacan qarşılıqsız sevmək olar?
düşünürdüm, sevgi bəsdi.
bilməmişdim
sonra bunun aylar-illər susmağı var..

dost bil

indi durub sənə desəm
qısqanıram
düşünərsən sevirəm..
ay qız mən insanam
sevgidən başqa da
çox hisslərim var..
adını kim nə qoysa,
olsa olsa
dostluq olar,
sevgi deyil..
lap desələr, sevgidi bu,
sən yenə də
məni dost bil.

onun yerinə

qalxdım ayağa və salam verdim gələn qadına. ya da qadının salamını aldım o salam vermədən. görmürdü məni. əslində, görməzdən gəlirdi. çünki gözlərində öz əksimi görə bilirdim. baxışdıq, mən baxdım, o baxmadı. onun yerinə də mən baxdım gözlərindən özümə. danışdıq, o susdu mən dinlədim, mən ağladım o izlədi, heç izləmədi də, özüm izlədim ağlamağımı. eyni musiqini dinlədik eyni qulaqlıqdan, qulaqlıqların ikisi də mənim qulaqlarımda. əlindən tutdum isinsin deyə əllərim, öz əlimə toxunduğumu anladım. sevdim o qadını, elə ilk andan sevdim, o sevmədi və mən onun yerinə özümü sevə bilmədim, ondandır acım.

ayrılıq

ayrılıq ən ağır yuxusu olur insanın.. bir də yuxudan azad gecələri var bu ürək qanadan zəhrimarın. yollar qədər qədər uzundu o dediyim gecələr, gedənin vicdanı qədər dar deyil ancaq. bundan sonra hər gecə belə olacaq, bunu bilmək ən çox toxunur əslində.. qüruru incilir adamın. nə bir çarə var nə də bir yol var əlində bu yola bənzəyən gecədən qaçmaq üçün.. bircə susmaq qalır sənə qışqırmaqdan sonra.. qışqırdıqca səsin bir az da qısılır hər keçən gün.. sus deyir yolun yolçuları, sus və bax, gör düşüb bu boş yolun ardına hara gedirsən, hara..

...

ya da ki, mən nəbilim
adam bir salam verər..
neçənci dəfə əlim 
havada qaldı..
sevməsəydin bir yana,
bu qədər az mı sevər
insan birini?
Neçə dəfə çevirər
ona doğru uzanan
dost əllərini?

Əlini tutmuşdum #1

Yuxuda əlini tutmuşdum gecə,

Əllərim istiydi, əllərin soyuq..

Bilmirəm gəlmişdik bir yerə necə,

Günlə ay nədisə, sənlə mən oyuq..

...

darıxıram
illər öncə yazdığım
uşaq şeirlərimdən
ötrü..
yazanda dərdlərimdən
utanıram
küçələrə atdığım
şeir dəftərlərimdən..

Küçə itləri qədər.

mehriban cümlələr alınmadı
söyüş idi, təhqir idi bizimkisi.
söyənlərdən bir-ikisi
hələ də yadımdadı.
küçə itləri qədər idilər
bəlkə ondan da betər...

bəziləri bulud oldular
amma bir yağışlarını görmədik.
yavaş-yavaş tanımışdıq,
yavaş-yavaş unuduldular.
küçə itləri qədər idilər
elə it desək yetər..

qardaş deyilmiş hər dost olan
qardaşlar isə hər zaman dostdular.
arxadan danışdı bir ikisi.
bir iki arxada qalan.
sonra susdular.
küçə itləri qədər idilər,
hürdülər və getdilər..

öz hürməkləri bir yana
bizi də danışmağa qoymurdular
yalandan hürürdülər
düzü də danışmağa qoymurdular.
küçə itləri qədər idilər
onlar qədər olmaqdan utanırdı itlər.

ət-Tövbə 5

İslam barədə qeyrimüsəlmanlarda olan yanlış bir düşüncə var ki, güya İslama görə müsəlman olmayan şəxsləri tutuduğumuz yerdə öldürmə haqqımız var. Buna səbəb isə Quranın Tövbə surəsindəki bir ayədir. Ayə aşağıdakı kimidir:

"Haram aylar çıxınca müşrikləri harada görsəniz, öldürün, yaxalayıb əsir alın, həbs edin və bütün yollarını – keçidlərini tutun. Lakin əgər tövbə etsələr, namaz qılıb zəkat versələr, onları sərbəst buraxın. Həqiqətən, Allah bağışlayandır, rəhm edəndir!" (5)

Əlbəttə, bu ayə baxan hər hansı insan eyni yanlış fikirdə olardı.
İndi isə gələk məsələnin əsl mahiyyətinə. Bu ayə Tövbə surəsinin 5ci ayəsidir. Ayədə sözü gedən mövzu isə 1,2,3,4,5 və 6cı ayələr birlikdə oxunmadığı müddətcə yanlış anlaşılmağa davam edər.
6 ayəni birlikdə yazıram:

1. Allahdan və Onun Peyğəmbərindən saziş bağladığımız müşriklərə bir xəbərdarlıq!
2. (Ey müşriklər!) Yer üzündə dörd ay sərbəst gəzib dolaşın və bilin ki, siz Allahı aciz qoya bilməzsiniz. Allah kafirləri rüsvay edəcəkdir!
3. Allahdan və Onun Peyğəmbərindən böyük həcc günü insanlara bir bildiriş! Allahın və Onun Peyğəmbərinin müşriklərlə heç bir əlaqəsi yoxdur. Əgər tövbə etsəniz, bu sizin üçün xeyirli olar. Əgər üz döndərsəniz, bilin ki, Allahın əzabından qaçıb canınızı qurtara bilməzsiniz. (Ey Peyğəmbərim!) Kafir olanları şiddətli bir əzabla müjdələ!
4. Müqavilə bağlandıqdan sonra sizə qarşi bir naqislik etməmiş və sizin əleyhinizə heç kəsə yardım göstərməmiş müşriklər İSTİSNADIR. Onlarla əhdinizə axıra qədər vəfa edin. Şübhəsiz ki, Allah müttəqiləri sevər!
5. Haram aylar çıxınca müşrikləri harada görsəniz, öldürün, yaxalayıb əsir alın, həbs edin və bütün yollarını – keçidlərini tutun. Lakin əgər tövbə etsələr, namaz qılıb zəkat versələr, onları sərbəst buraxın. Həqiqətən, Allah bağışlayandır, rəhm edəndir!
6. Əgər müşriklərdən biri səndən aman istəsə, ona aman ver ki, Allah kəlamını (Qur’anı) dinləsin. Sonra (islamı qəbul etmədiyi təqdirdə) onu əmin olduğu (müşriklərin yaşadığı) yerə çatdır. Çünki onlar (haqqı) bilməyən bir tayfadır!

4-cü ayədən göründüyü kimi, bu "öldürmək" məsələsi peyğəmbərlə müqaviləni pozan müşriklərə aiddir. 6-cı ayədə isə aman diləyənlərin bağışlanması və əmin olduğu yerə çatdırılması nəzərdə tutulur.

Bu surədən yalnızca 5-ci ayənin çıxarılıb müstəqil bir fikir kimi göstərilməsi İslama qarşı mənfi fikir oyatmaq mqəsədlidir və şərəfsizlikdən başqa bir şey deyil.

Son olaraq, "Dində məcburiyyət yoxdur" (Əl-Bəqərə 256)

Gələcəkdi..

gələcəkdi,
hər axşam gün batanda,
hər payız yağış yağanda,
hər gecə,
amma hər gecə
şimşək çaxanda gələcəkdi..

üzünü görməyəcəkdim,
göstərməyəcəkdi
əlləri bəyaz olacaqdı,
göz yaşı qış,
gülüşü yaz olacaqdı..

adı Leyla olacaqdı.
ya da yox,
Leyla kimdi ki
Məcnuna bənzəyən halım yoxdu mənim
nə də ki Məcnun kimi
səhrada gəzəcək həvəsim..

gələcəkdi,
duracaqdı
ortasında gecəmin..
mənim olacaqdı
mənim..

Ölərəm..

düşünürlər ayağıma
əgər qamçı vursalar
yerimərəm..
döyüşmərəm
əllərimi tutsalar..
ya dilimi kəssələr
danışmaram, susaram..
bilmirlər ki boğsalar,
sürünərəm,
sürünərəm, dirilərəm,
gələrəm..
ürəyimə dərd qatsalar
mahnılarla bölərəm..
amma bircə
ağlatsalar..
ağlatsalar, ölərəm..

Yağışdan qaçan qadın..

deyəsən tələsirdin,
yağışdan qaçan qadın..

islanmış çətirini
göylərə açan qadın,
kiməsə bənzəyirdin..

danışmaq istədikcə
dili dolaşan qadın,
"mən günəşəm" deyirdin..

yağış, tufan demədən
gur işıq saçan qadın,
gözəl gülümsəyirdin..

mən baxdıqca gedirdin,
axı hardasan indi
quş olub uçan qadın?

bilirəm dönəcəksən,
bilmirəm haçan, qadın..

Taxta tapança

Taxtadan tapança düzəltmişdim
və "Bir gün qismət olar bəlkə
özümü öldürərəm" deyə
ümidlənmişdim.
Bilmirdim, taxta tapançaların
olmur gülləsi..
Bilmirdim saxta yalançıların
elə özü kimi saxta gülməsi..
Onu da bilmirdim daşdı ürəyi..
Əllərim yoruldu, vərəq dolmadı,
Yazılmış şeirdən qaçdı ürəyi..
Bilmirdim yazmağı gərək saxlayam
nə yazsam da onun gözləri dolmaz..
Onda uşaq idim,
çox keçib zaman..
İndi anlamışam nə ondan adam,
nə də ki taxtadan tapança olmaz..

Yad sahillər

Gözdən axan göz yaşı
Damlayır üzərinə
Qurumuş xəyalların..
Sel önünü kəsəcək
Birlikdə addımlanan
Sonu gəlməz yolların..
Bir kiçik kağız gəmi
Üzəcək göz yaşımda,
Göz yaşları üzəcək
Qəlbimi.. Səni..
Sahibsizcə gəzəcək
Ünvansız gəmi
Birgə üşüdüyümüz
İndi isə boş qalan
Yad sahilləri..

Ulduzlar da yalan danışarmış..

Ulduzlar da yalan danışarmış, 
Ulduzlar da ağlaşarmış.
Saxta göz yaşları..
Ulduzlarda itirərmiş Ay öz tilsimini,
Ulduzlarda axtararmış gecə öz yuxusunu..
Ulduz harda itirdi gül qoxusunu?!
Ulduz var ya mən mi kor olmuşam?!
Mən mi kor olmuşam?
Ya bədən mi aldadır məni?
Bəlkə yorulmuşam,
Bəlkə də ulduzlar yorur qəlbimi..
Mən də səni Günəş sanıb ağlamışam,
Saxlamışam sevgimi də..
Ürəyimdə saxlamışam..
Göz yaşımı kirpiyimdə saxlamışam..
Ulduz imiş Günəş də, 
hardan biləydim..
Bənzədirəm indi səni ulduzların hərəsinə..
Günəş yanıb alışarmış,
O da yalan danışarmış 
zavallı qar dənəsinə..

Yaşamıram

Çox mu itirmişəm səni?!
Niyə belə tez örtürsən gözlərimi?
Görmürəm..
Uzaq qədər yaxınsan mənə,
Həyat qədər yaxınam ölümə..
Yaşamıram, ölmürəm..

Az da olsa..

səninlə mən başqa idik,

indilərdə bir az yadıq..

dənizlərdə dalğa idik,

didik-didik olsaq belə

qayalardan qayıtmadıq..

tufan olub

neçə dağdan qar aşırdıq..

indi mənə son bir dəfə

düzünü de,

az da olsa yaraşırdıq?

getmə...

qız, bir görüş borcun var mənə,
yadından çıxıb deyəsən..
bəsdi getdiyin,
bir yuxuluq getmə
sonra gedərsən yenə..
bilirəm, gizlətmə,
adımı çəkirsənmiş hərdən,
elə eşitmişəm.
qorxuram
darıxdığını deyərsən birdən,
demə, ümidlənərəm.
bilirsən,
gəlsən yenə sevərəm..

Mən əvvəllər belə deyildim

Mən əvvəllər belə deyildim.. Əvvəllər.. Dünənlər, keçən aylar, keçən illər.. Mən belə deyildim.. Hər səhər balaca sumkası çiynində yuxulu-yuxulu dərsə gedən uşaq idim, səhər anam oyadırdı, mən isə evin qapısından çıxanda oyandığımın fərqinə varırdım.. Çox köhnə, bir neçə otaqlı məktəb, sevimli müəllimə, sinif yoldaşları, dərsdə ağlayan uşaqlar, müəllimənin dəmir xətkeşi, sınıq partam, əlifba kitabı, kağızdan təyyarələr.. Kiçik xəyallar, gerçəkləşən xəyallar.. Ən böyük xəyal qırıqlığım bufetdə qoğalın qurtarması idi..
Bəs indi? Boş və mənasız keçən günlər, saatlarla marşrut, yollar, itirdiklərim, qazandıqlarım, bacardıqlarım, bacarmadıqlarım, bacara bilməyəcəklərim.. Hər gün eyni hadisələrin təkrarı, hər gün qopan daha bir ümid yarpağı.. Ağacdan asılmış yelləncəklər yoxdu daha, kağızdan təyyarə də düzəltmirəm çoxdandı.. Şəhərin sıxlığı, tüstü, insanlar.. Ürəyimi çox sıxır.. Ağlamaqla keçəsi də deyil, ağlasam yanıma gələn də olmayacaq.. Əslində yaxşıdı hər şey, pis olan nədi ki? Bəlkə vicdan əzabı? Niyə mi? Xoşbəxt gələcəyim üçün yanımda olan ailəm və yük olmağın verdiyi vicdan əzabı, qarşılıq gözləmədən yanımda olan dostlarım və qarşılıq verə bilməməyin verdiyi vicdan əzabı, inciməyim deyə yanımda olan sən və sənsizliyin verdiyi vicdan əzabı.. Mən əvvəllər vicdan əzabı çəkməzdim, mənim əvvəllər dostlarım da yox idi.. Mən.. Mən əvvəllər sevginin də nə olduğunu bilmirdim, mən, mən, mən.. Mən bilmədim deyə sevdim, bilsəm də sevərdim.. Mən əvvəllər bir də heç kimi sevməyəcəyimə söz vermişdim, sözümü tutmamağın verdiyi vicdan əzabı, hər dəfə güzgüyə baxanda əksim sevginin hesabını istəyir, "mənə söz vermişdin" deyir.. Güzgüyə baxıb "sevməyəcəm" demişdim, yadımdadı.. Çox şey yadımdadı, desəm sizdən utanıram deməsəm özümdən..
Təzyiqlər, tələblər, öyrənilməyən dərslər, "çox dəyişmisən" deyənlər - səbəbini soruşmayanlar, qəlbimi qıranlar, qəlbini qırdıqlarım.. Bezmişəm.. Çətindi.. Qollarıma batan tikanları, kirpiklərimdən asılmış daş parçalarını daşımaqdan yorulmuşam..
Bir də sən varsan.. Harda olduğun fərq etməz, yadımdan çıxdığın an olmur.. Hamı sənə bənzəyir son vaxtlarda.. Ya da mən hər yerdə səni axtarıram.. Yaxşıdı, darıxmıram sən olmayanda, hər yerdə yüzlərlə "sən"lər. Bir də son vaxtlar çox qorxuram, xoşbəxt olmaqdan.. Hazır deyiləm nə xoşbəxtliyə, nə də sevilməyə.. Mən əvvəllər belə deyildim, tək qorxduğum yatağımın altında olduğunu düşündüyüm canavar idi.. Mən əvvəllər belə deyildim..

fəsildəyik..

qadınların sevgidən
qaçdığı fəsildəyik

açılan yalanların
sevginin iç üzünü
açdığı fəsildəyik..

köhnədə qalanların
təzə xəbərlərinin
gəldiyi fəsildəyik.

və ən sevdiklərimin
öldüyü fəsildəyik..

BİR

bir-bir uzaqlaşıram hər kəsdən,
ən birinci bir vaxt sevdiklərimdən.
onları birinci sıraya qoymuşam qəsdən
ki ən tez onları unudum,
sonra birdən səbrim çatmaz..
sevdiklərimdən sonra qalır bir ovuc qum
ya da bir ovuc insan yığını,
unutmaq bir an tələb edir çoxunu.
sonra bir-bir şəkilləri yandıracağam..
gecənin 1-ində dayandıracağam 
saatın əqrəblərini.
necə ki gecələrin birində
tək qoymuşdular məni..
daha bircə stəkan olacaq stolun üstündə
bir boşqab və bir qaşıq.
sonra qabları da yuyan olmayacaq
qab-qacağım bulaşıq
pal-paltarım bulaşıq..
zaman beləcə keçəcək
və bir qalacağam sonsuza dək..
tək çatacağam sonsuza,
tək..

İtirdiniz

Biz illərcə sevgilinin ən gözəl yerinin əlləri olduğunu düşündük. Çünki biz yerdə tapdığımız çörəyi belə 3 dəfə öpüb alnımıza qoyan uşaqlar idik. İndi hər yerdə bizi axtaran qızlar, "hardadı elə kişilər?" deyən qadınlar var. Sizlər bizi evcilik oyunlarınızda, makyaj çantanızdaki qırmızı pomadada itirdiniz.. (c)

Yadigar

Nə acılar qaldı ürəyimdə
Nə xatirələr qaldı yada salınası
Nə sevgi qalıb ki, ağlayım,
Nə də nifrət var qisas alınası..
Solğun bir şəklin qalıb,
Bir köhnə yaylıq
Üstündə ətrin qalıb
Bir azca da xəyalın var
Bir də duzlu göz yaşı,
Səndən yadigar..

Bağışla

Bağışla! Yolda gördüyün uşağa bir təbəssüm, dostuna oxuyub bitirdiyin bir kitab, sevdiyinə yol kənarından qopardığın bir çiçək bağışla.. İnsanların günahlarını da bağışla.. Heç olmamış kimi..
Və hərdən özünə də nəsə bağışla.. Yeni bir paltar, yeni bir aksesuar bağışla, bir gün bağışla özünə, işləmə, oxuma.. Və hətta həyatda etdiyin ən böyük səhvləri də bağışla, özünə qarşı, insanlara qarşı, həyata qarşı olan səhvləri bağışla..
Xoşbəxt olmaq istəyirsən mi? - BAĞIŞLA!

Sən mənsiz

Bax bir üzümə,
Son dəfə..
Çox mu bilinir gözlərimdə nifrət?
Çox mu qalacaq qəlbimdə həsrət?
Xoşun gəlir deyəsən..
Çox mu gözəldi göz yaşlarım? 
Axı hardan biləsən
Ürəyimdə qaldı neçə xatirə..
Gəlmişdin birdən-birə
Getmisən birdən-birə..
Xəbərsiz..
Gülümsə pessimist ümidlərimə..
Gülümsə nə qədər ki qalmışıq
Mən sənsiz..
Sən mənsiz..

Göz yaşı

və birdən anladım ki
tökülür gözümün acısı..
qucaqlayıb kirpiklərimi
yazıq göz yaşı damcısı..
sonra birdən nəsə oldu, özünü atdı..
qəsdli və ya qəsdsiz
intihar və ya qəza
acıyla və ya zövqlə
mükafat vəya cəza
fərq etməz, içimdədi hələ də
itirdiyim göz yaşının sancısı..
boş-boşuna tökülənlərin sonuncusu..
ya yeni bir dərd
ya yeni bir sevgi
ya da dərdli bir sevgi üçün
tökülənlərin ilki..
kaş danışa bilsəydim onunla.
ya da öz-özümə danışım,
eşitsin..
çox da çətin deyil ki.
... "əziz göz yaşım
istəyirəm bil ki
özündən əvvəlkilərin heç biri
sənin qədər incitməmişdi..
və heç biri özünü kirpikdən atıb
intihar etməmişdi..
sən isə artıq yoxsan
və mən də gecəni gündüzə qatıb
səni axtarıram yağış-yağış gəzərək."
ehh, nə etsəm də eşitmir,
qışqırdıqca ürəyim sızıldayır
və dilim danışmaqdan bezərək
son cümləni pıçıldayır..
"sən öləndə mən də ölərdim gərək.."

əlləri..

əllərimi yarıyacan
tuturdu o.
qorxurdu ki
əllərimə sarıyacam
əllərini..

titrəyirdi
yayda belə..
isti nəfəs gözləyirdi
dodağımdan
əllərinə..

mənə
"özün dəyiş" deyən
tərs gözəlin
indi bircə əlləridi
dəyişməyən..

Sonrası sonsuz qaranlıq

Başın dönər, gözlərin qaralar və şüurunu itirərsən. Sonrası sonsuz qaranlıq. İşlər bir dəfə tərs getməyə başladı mı dayandıra bilməzsən. Ardı arası kəsilməz. Dibə batdıqca batarsan.  Bir nöqtədən sonra hər şeyin normala qayıtması üçün yox, bundan da pis olmaması üçün dua edərsən. Bir çarə, bir çıxış axtararsan özünə, amma bütün bu axtarışların boşadır. Nə səsini eşidən vardır ətrafında, nə də çarəsizliyini görən. Tək başınasan. Aldığın heç bir qərar kifayət etməz, seçdiyin bütün yollar kor küçələrə aparar səni. Hekayənin bitdiyini düşünərsən, sonra nəfəs aldığını hiss edərsən. Aldığın hər nəfəs səni həyata bağlayacaq bir ümidə çevrilər. İtirdikcə yenidən başlayarsan. Daha da güclənərək başlayarsan. Və daha da sürətlə dibə batarsan, ən dibə batarsan. Başın dönər, gözlərin qaralar və şüurunu itirərsən. Sonrası sonsuz qaranlıq.

(Ben De Özledim serialından)

Qadın

Hardasa uzaqda
Kölgəsiz filansız
Görünür qadın..
Qorxaq kişidənsə
Cəsur, yalansız
Kişi kölgəsinə
Bürünür qadın..

gedənlər

buna darıxmaq deyirlər..
amma acısı adsızdı
arzular qədər.
ki arzular qanadsızdı..

bir yuxuya sığan xatirələr
və yuxusuz gecələr qədər
amansızdı gedənlər..

vicdansızdı sevgilər
nankor sevənlər qədər
və ardına baxmadan
çıxıb gedənlər qədər..

gecələr yanağını
kədərli yaşlar yuyar..
nə gözlərin quruyar
nə də ki gedən gələr..

heyif keçən zamandan
gəlib keçənlər qədər..

Hitlerin məktubu

Bu səhər Hitlerdən məktub almışam
deyir, "yəhudiləri mən qırmamışam.."
əvvəl zarafat zənn etdim,
sonra ad oxşarlığı..
amma xəttindən bilinirdi Adolfun yazdığı..
yazır, "arxamca çox danışırsız
söyür, təhqir edir, adıma lətifələr çıxarırsız.
düzü, ölümləri üstümə atılan yəhudilər
elə qırılası millət idilər
elə indi Fələstinə baxın, razılaşarsız.
əvvəl o yazıqları xilas edin
sonra haqqımda nə istəsəz yazarsız."
vərəqin üstündə bir az qum dənələri
və bir az da ölüm qoxusu vardı..
yazdığı sözlərin arasına
dünya müharibəsi sığardı..
Yeri dardı yazığın, sümükləri sızlayır.
Məktubunda bizi də unutmayıb,
Bakını da xatırlayır.
"Sizi aldadıblar, gənc,
neft sizin sərvətiniz deyil..
ən pis, ən iyrənc,
ən hiyləgərlərin sərvətidi..
Qarabağ mı?
aranızdan kimsə çıxıb onu geri alacaq mı?
siz qırx birinci ildə uduzmusuz Qarabağı!"
Bir də dedi, saxlayaq ona lənət oxumağı
öldürmədiyi yəhudilər üçün..
yazıb məktubunda hər şeyi düzgün,
amma bircə şeyə inanmamışam..
Deyir, "yəhudiləri mən qırmamışam.."

qız..

qız,
belə danışmamışdıq sənlə..
yalnız
qalmayacaqdıq,
məni aparacaqdın
bir gün çıxıb gedəndə..

qız,
belə danışmamışdıq axı..
sahibiykən evimin
kəsildi səs-sorağın..
bircə günün içində
oldun neçə illərin
erkən gedən qonağı..

qız,
belə danışmamışdıq, yox..
əslində biz
heç danışmamışdıq..
səninlə  biz
biri bahar, biri qışdıq..

Adsız qadın

İllər öncə bu yerlərdə
bir adsız qadın vardı..
Boş, kimsəsiz şəhərdə 
adı çıxmışdı
yadımdan..
Unutmuşdum..
Soruşmağa utanırdım
adsız, gözəl qadından..
Qorxum başqa şeydən idi,
niyə qorxum axı addan?
Çəkinirdim deyəcək ki
özümü də çıxar yaddan..

ayaq səslərim..

görürəm ayaq səslərimdən bezmisən, susduqlarıma say.. dinlə gör nələr deyir ayaq səslərim, gör nə pıçıldayır.. bir addımlıq yolu neçə ilə gəldiyini danışır, susmaq istəyir, bacarmır.. mən də bacarmıram, bacarsam, susardım.. palçıqlı yolları necə keçdiyini, gövdəmi üstündə necə gəzdirdiyini, illərcə necə susduğunu danışır, dinlə.. dinləmirsən, elə mən danışanda da dinləmirdin, susanda da.. səssizliyimi anlamağın üçün daha neçə il susmalıydım, bilmədim, susmadım.. ağladım, sızladım, eşidəcəyinə ümid etdim, qışqırdım, çığırdım, eşitmədin.. indi isə ayaq səslərim və sən qalmısan, ya dinləyərsən, anlayarsan, geri dönərsən, ya da bu anlaşılmaz taqqıltının verdiyi əzabla baş-başa qalarsan, öz seçimindi..

Bir az..

son vaxtlar bir az tənbələm
əvvəlki mən olsam
indi bir az bir işə yarayardım
oturduğum yerdən dura bilsəm
gedib bir kitab oxuyardım
sonra səni sevərdim bir az sənsiz
çay içərdim dəmli ya dəmsiz
bir az çay qoxuyardım

bir az öz-özümə danışdım bayaq
sabah çox şeyə başlayacağam
idman edərək, şən mahnılar dinləyərək
və bir az da səni unudaraq
yeni həyat quracağam
güya..
nəysə, bir az da dəm tökürəm suya.

dünən bir az dərdli görünürdüm
bir az izlədiyim serialın təsirindən idi
bir az yuxusuzluq, bir az da səbəbsiz
bu dəfəki dərdim bir az daha dərindən idi
keçən dəfə hamını aldatmışdım
bir az da onlar inanmışdılar.
əşi, ağlım olsa çoxdan yatmışdım
bir az bezdirib məni bu "bir az"lar..

Öldürərəm

Mane olan heç nə olmasaydı özümü öldürərdim. Bu kənardan qorxaqlıq kimi görünə bilər, əhəmiyyəti yoxdur. Sadəcə, axı biz müsəlmanıq, bir həyatdı verilib, yaşamağa məcburuq, özümü öldürsəm cəhənnəmi boylayacam, Allah qorusun. Bir də axı arxamca çox danışacaqlar, bir pislik elədiyim üstünə beş qoyub danışacaq. Hələ ağzı boş durmayanların "yəqin validenləri bezdirib" və ya "o qız yandırdı uşağın başını" tipli sözləri də olacaq. Düzünü desəm, bütün bunlar sadəcə bəhanədi. Anamın ağlamayacağını bilsəm iki dəqiqə durmaram, öldürərəm.

Dəyişmisən..

Unudulmaq deyəsən
Asan olmayacaqdı..
İndi gördüyüm bu sən
Köhnə səndən uzaqdı..

Yox, sənə inanmıram..
Aradan aylar keçib,
Güzgüləri sındıran
Baxışların dəyişib..

Necə dəyişmisən, yar,
O vaxtkıyla birmisən?!
Öldürərdim, bir iş var
Əllərimdən kirlisən..

qayıt desəm..

bənzəyirdin günəşə,
mən qar adam..
yaraların deşə-deşə
işıq salıb..
bir iz qalıb hər yaradan..
nə biz qalıb,
nə mən, nə sən..
qayıdarmısan görəsən
qayıt desəm?

Və bir gün bir gəmi gəldi..

Və bir gün bir gəmi gəldi illərlə yol gözlədiyimiz sahilə. Bu deyildi gözlədiyimiz. Yox, bu deyildi, bu gəminin yelkənlərindən xoşbəxlik tökülmürdü. Çox gözləmişdim, gözlənənin gəlmədiyini bilə-bilə gözləmişdim, gözləmişdik. Ağlamışdıq, bu dənizi biz yaratmışdıq göz yaşlarımızla, o gəmi gəlsin deyə yaratmışdıq, ağ saçlarımızdan qağayılar, göy gözlərimizdən dalğalar düzəltmişdik, ağlamışdıq. Yox, bu gəmi deyildi uğruna dostlar satdığımız, sevgilər xərclədiyimiz. Susduq, görməzdən gəldik, gəmi gəldi, getdi və biz heç vaxt bilmədik o gəminin gözlədiyimiz gəmi olduğunu, bilmədik, görmədik dağılmış, qırıq-tökük, köhnə gəminin içində gizlətdiyi, dalğalardan qoruduğu xoşbəxtliyi, görmədik, görməzdən gəldik, susduq, susduq, ağladıq..

ay qız

aldadıblar səni, 
ay qız,
hər fəsil bir gün olur..
sən gedəli
gecə yalqız,
gündüzüm sürgün olur.

Yad şəhərli qız

"Sevdiklərini say" dedi yad şəhərli qız, ürəyini qoy dedi ortalığa. "Sevgini say" dedi, susdum. Hörüklərindən asdı məni, sevməyin cəzası imiş bu onun şəhərində, elə dedi. Aldatdı, bilirdim, yalan idi. Əslində o özü də bir yalandan ibarət imiş, Yad şəhərli deyilmiş əslində, saçları saxta imiş, özü dedi, deməsə də hiss etmişdim, saçlarından boya qoxusu gəlirdi. Xoşum gəlirdi. Saçlarından da, özündən də. Şəhərinə qayıtdığı gündən bu yana heç axtarmamışdım onu, bu gün son görüşdüyümüz yerə getdim yad şəhərli qızı tapmaq üçün, saçları yox idi, gözləri yox idi, özü var idi və bir də ona aid sevmədiyim nə varsa hamısı. "Gecikmisən" dedi, gecikmisən..

DAŞ DÖVRÜ XƏYALLARI

daş dövründən qalma xəyallara dalmışdıq
o vaxtlar eşq hələ icad olunmamışdı
yadımdadı,
daşdan idi hər şey,
amma indi bircə ürəklər daşdı..

köhnə düşüncəliydik o günlərdə.
adı üstündə,
geridə qalmışdıq.
mənliyimizi satacağımız pul yox idi,
və mağaralarda işləmirdi tanışlıq.

makiajsız, gözəl qadınların dövrü idi,
saxta üzlər dövrü başlamamışdı..
susqun vaxtları idi şeytanın
o qədər daşın arasında
heç kimsə şeytanı daşlamamışdı..

bir gün xəyallar parçalandı daşlara dəyib,
görünür daş dövrü sona çatmışdı..
və min illər boyunca
qadın şeytanla,
kişi öz nəfsi ilə yarışdı..

...

"sən" deyildi
yuxularda görüşdüyüm
yar payı..

çox sərindi
yoxluğunu bölüşdüyüm
çarpayı..

indi gecdi,
keçdi sənlə gülüşdüyüm
yaz ayı.

bir səhər

və bir səhər yuxudan oyandığımda səni xatırlamayacağam. o gün mənim günüm olacaq. insanları, əşyaları, ağacları heç görmədiyim kimi görəcəyəm. qarşıma çıxan hər kəsə gülümsəyəcək, məni dəli zənn edənlərə əhəmiyyət verməyəcəyəm. həmin gün hər şey başqa olacaq. amma bir qorxu da var içimdə. o günün yuxu olduğunu anlamaq və adını qışqıraraq yuxudan oyanmaq..

Gəl..

sən buradan
gedən günə
doğan günəş
indi yenə
görünüb,
gəl..

daha çatır
payız qışa.
dəniz yatır..
sahil indi
gur yağışa
bürünüb,
gəl..

pal-paltarın
toz basınca,
qatarların
arxasınca
sürünüb gəl..

vardı..

ikimiz bir yorğana bürünüb titrəmək vardı indi
buz tutmuş əlləri nəfəsimlə isitmək..
qaranlıq gizlənincəyə qədər
uduzları izləmək vardı..
donmaq və donduğumu səndən gizləmək vardı..
ölmək vardı indi
son nəfəsimdə yanımda səni görüb
gecənin acığına səssizcə gülmək vardı indi..

Ayıbdı..

"Gecələr heç özümdə olmuram, Allah eşqinə sus, başım ağrayır. Səsinlə deyil dərdim, baxışlarını kəs. Gündüz baxdıqlarının acısı gecə çıxır, canım çıxır, sən çıxmırsan ağlımdan. Xəyalın elə ruhsuzdu ki gözümün önündə, əgər ağlımdan çıxmaq istəsən ruhunu geyin, görənlərdən ayıbdı, vallah."

O MƏNƏ DOSTUM DEYİRDİ

O mənə dostum deyirdi,
nə vaxt əlini uzatsa tutmalı olduğuma
inandırmaq istəyirdi..
necə tənbəl olduğumu bilir,
bir əli saçımı sığallamaqla məşğul olurdu.
arada bir kənara çəkilir
tək tənha otururdu
sevgililərin qoşa oturduğu skamyada.
deyəsən əslində dost olmadığımızı bilirdi o da..

O mənə dostum deyirdi
mən ona ay qız deyə səslənirdim..
hirslənirdi..
gözündən yuxu töküləndə 
onu bir başqa məsum görürdüm..
dan yeri söküləndə 
hər qız elə olurmuş, hardan bilərdim..
gərək aramızda sərhəd olan dost adını
çoxdan silərdim..

O mənə dostum deyirdi,
niyəsə gecələr məndən sonra yatırdı..
anlaya bilməyəcəyim musiqilər dinləyirdi.
anlayacağımdan qorxurdu.. 
o bilmədən dinlədiyi musiqilər hisslərini satırdı..
ağlamağı çox yaxşı bacarırdı, heyif gözlərindən..
güldürürdüm arada,
hər gülüş sonrası dərdli bir ah çəkirdi dərindən..

O mənə dostum deyirdi.
bu necə dostluq idi, mən də anlamadım.
sevirdi desəm, sevmirdi..
qısqanıb özünü ələ verirdi arada..
nankor deyildim, yaxşı bilirdi..
gülümsəməyə yetirdi 
ağ da, qara da,
əgər göy qurşağını yadıma salmasaydı..
kaş dostum deyib canımı almasaydı..

...

axan damla gözündən
gözlərimə yağırdı..
deyəsən
çox ağırdı
məndən aldığın qisas..
indi boş qalıb
bir az
yorğun əllərim..
və sən
özgə əllərindəsən..

İki nəfər

Biz elə əvvəldən iki nəfər idik. Bir yalnız, bir kimsəsiz. Yalnızlığımı sənə qurban verib kimsəsizliyinə ortaq olmaq istəmişdim, necə dəyərli kimsəsizliyin var imiş, istəmədin.
Biz elə əvvəldən iki nəfər idik. Bir lal, bir susqun. Səni görəndə dilim tutulardı, sənsə mənimlə danışmağı özünə rəva bilməzdin.
Biz elə əvvəldən iki nəfər idik. Bir bəxtsiz, bir bədbəxt. Bədbəxtliyini çəkib almaq istədim, bəxtim gətirmədi.
Biz elə əvvəldən iki nəfər idik. Bir ola bilmədik, ayrılarkən necə yarım qaldım, bilmirəm..

Axı mən..

Əlimdə olsa günümü musiqi dinləməklə keçirər, qara vərəqə qara mürəkkəblə heç vaxt oxunmayacaq şeirlər yazar, gözlərim kor oluncaya qədər ağlayar, uşaqlıqda etdiyim kimi odeyaldan və stullardan otaq düzəldib saatlarla içində oturar, çarpayı yerinə döşəmədə yatar, aylarca əllərimi yumaz, bütün içkilərin yerinə çay içər, evimin açarını özümün də tapa bilməyəcəyi yerdə gizlədib saatlarla axtarar və heç kimlə danışmadan günlərlə susardım. Nə edəsən ki, əlimdə deyil, axı mən böyümüşəm, axı mən tələbəyəm, axı mən kişiyəm, axı mən məsuliyyətliyəm, axı mən, axı mən, axı mən istəməmişdim bu həyatı, axı mən insanların məni gördükləri adam deyiləm..

...

hava qaralan zaman
əlim yorulmur qəti,
yazmaq həvəsi gəlir..

vərəqə təslim olan
bu qələmin həsrəti
onun nəfəsinədir..

sakitcə pıçıldayan,
titrəyən qadın səsi
lay-lay əvəzinədir..

"yorulmusansa, dayan"
deyir onun surəti,
bunun səbəbi nədir?

yuva

bu son elədiyinlə
sinəmə dağ vurmusan.
yuvamızı dağıdıb,
qumdan yuva qurmusan..

indi bir neçə saat
baxılacaq bu yuva,
sonra adi küləkdən
dağılacaq bu yuva..

nə tez çıxıb yadından
yuvasız da şad idik.
bizə yuva verməyən
bu şəhərə yad idik..

varımız iki qaşıq
bir qırıq tava idi.
amma o vaxtı bizim
qəlbimiz yuva idi..

...

Başını çiynimə qoy, gəl sakit bir gün keçirək. Sən məni sevmədiyini unut, mən sənin yalanlarını. Heç nə olmayıbmış kimi, aradan aylar keçməyibmiş kimi, xoşbəxtikmiş kimi..
Bəlkə zamanı da dondura bilərik, elə həmin anda qalar hər şey. Sənin gerçək üzünü unudaram beləcə, yalanlarını xatırlamadan, canım yanmadan, vicdan əzabı çəkmədən sevərəm səni..

Nədəndi?

Səndə günah mı gördüm mən? Bu nə özünə haqq qazandırma cəhdləridi? Yuxusuzluğun, psixoloji narahatlığın, islanmış kirpiklərin, yol çəkən gözlərin səbəbi sənsən mi dedim ki bəhanələrlə gəlmisən qarşıma? Sən əl uzatdın da əlinimi tutmadım? Sən susdun da danış mı dedim? Mən deyilmiydim dəsmal sanıb gözlərini sildiyin? Mən deyilmiydim yerə atdığın, görməzdən gəlib qırdığın? Sən deyilmiydin sənə uzanan əlləri geri çevirən? Bəs indi bu yalvarışların nədəndi?

...

Olan qalan köhnə bir daxmam var idi yaşadığım və bir qadın var idi sevdiyim. Bir qabdan yemək yeyər, bir yorğana bürünərdik. Şam işığında oturar, alaqaranlıqda göz-gözə baxardıq. Bir üşüyər, bir qızınardıq. Bizimkisi romantika deyildi, bizimkisi kasıblıq idi.

Itirmişəm

Üst-üstə qalanıb neçə düşüncə
Toxunma qəlbimə, hisslərim incə
İtirdim özümü səni görüncə
Bəlkə də ağlımı itirmişəm mən..

İndi kimi görsəm səni andırır
istidən donuram, soyuq yandırır
İçdəki atəşi ruh canladırır
Ruhumu ruhunda itirmişəm mən.

Özüm özüm ilə danışmaqdayam
Başqa həyatlara qarışmaqdayam
Daha sənsizliklə barışmaqdayam
Bütün ümidləri itirmişəm mən.

You never change

Dreaming about you

I feel glad, that's true

That's amazing.

Feels are changing..

It looks so strange

But you never change.

It is happiness I realize

Seeing those brown eyes

Like a piece of music you sound

Nobody is like you around.

Anyone is not the same

But you never change..

Years passed, but u r the same.

I can't believe, it feels like a game..

I'm a cloud, you are the rain,

Come with me, it's the last train..

And if we open a new page

I'm sure, you never change..

...

Payızdanmıdır nədir, çox uzaqlara baxıram. Bəlkə də getdiyin yeri bilmədiyimdəndir, səni görmək ümididir mənimki. Gözlərimin uzaqlara ilişməsini özümə niyə dərd etdiyimi bilmirəm, nə itirərəm ki? Səni görməsəm də gözlərim dincələr, illərin yorğunluğu var nə də olsa..

Bəhanəsən

Sən yuxusuz gecəsən,
Yazılmamış şeirsən,
Bilmirəm daha nəsən..
Özün yaxşı bilirsən
Mən yuxunu sevmirəm,
Vallah
Sən bəhanəsən..

Unutmusan

Yanındakı kimdi axı,
Bu nə əllərdi tutmusan?
Məndən sonra ürəyini bağlamağı
unutmusan..

Gözlərindən hiss olunur
ağlamağı unutmusan..

İnanmağım gəlmir indi
Günəşmisən, buludmusan?
İnandığım bircə şeydi
Ağlayanda göz yaşımı
saxlamağı unutmusan..

Nə bilərdim çox dəyişir gedənlər..
İnanmıram, inanmaram,
Sənin deyil bu əllər..
Ayrılarkən əllərini
yoxlamağı unutmusan..

darıxıram..

ayaq saxla, bir dayan
gözlərim onu gördü
qamaşdığı sırada..

bir bax onu andıran,
qara saçı hörüklü
kimsə var mı orada?

ürəymi yandıran
o gözəl qızdan ötrü
darıxıram arada.