yağış damcıları navalçalardan
tökülən zaman
eyvandan səsləri gəlirdi nigaran anaların,
gec gəlib islanmış oğlunu döyməsi
adəti idi buraların..
uşaq qışqırıqları qarışırdı
yağış damcılarının tıqqıltısına..
yağış da dayanmadan yağırdı şırıl-şırıl..
tövlə qapılarının cırıltısına
vərdiş idi hamı,
tək dərd o idi ki, islanmasınlar
kəndin uşaqları və heyvanları..
heç kim şeir yazmırdı yağış yağanda
ağlaşma qurmurdular dərdləri salıb yada,
çünki yağış özü dərd idi
uşaqlar dərsə
mal-qara da örüşə getmirdi..
o yağışlarda özünü romantik sayanlar
olmurdu, heç kim görüşə getmirdi.
bir dərd var idi, heyvanlar
bir də uşaqlar islanmasınlar..
No comments:
Post a Comment