kölgələr

mən axşamları dostum bilirdim,

mən gecədən qorxmurdum,

uzanan kölgələrə gülürdüm.

sonra gündüzlər azaldı,

sonra kölgələr uzandı,

ətəyimə çatdı.

bir qadın gəldi gecənin qarasından,

boyunbağısından asdı özünü,

kölgəsi divara iz saldı,

ha sildim getmədi,

ha qaçdım qısalmadı.

pərdələri bağladım

işığım qaçmasın deyə,

qaranlığa qərq oldum.

gözlərimi açdım,

yoruldum.

gözlərimi yumdum,

kor oldum. 

axşamlara düşmən oldum,

gecədən qorxdum, 

amma kölgələr qısalmadı.