Yazdan mədət ummuram

Mən onsuz da yazdan mədət ummuram,

Çiçək açıb, gül bitirib, gün çıxıb..

Mən payızam, mən boranam, mən qaram.

Gəzə-gəzə mürgülü küçələrdə,

Əsə-əsə gecələr aram-aram

Yerimi axtarıram,

Evimi axtarıram. 

Səhər tezdən oyanan 

Kimsəsiz qarıların

Eyvanına toz daşıyıb dururam.

Mən onsuz da vərdişəm

Giley-güzar eşitməyə hər səhər..

Öyrəşirəm birtəhər...

Xəyallar uzanır gündüzlər kimi,

Yuxular qısalır hər gün bir az da,

Gözümdən tökülür qəm asta-asta...

Su üstündə od qalanmaz, bilirəm.

Ağırlığım odda yanmaz, bilirəm.

Əsirəm ağır-ağır,

Ölkəmə günəş çıxır, 

Gözlərimə şeh düşür, saçlarıma qar yağır.

Günəşlərdə yanmıram,

Soyuqlarda donmuram,

Yanağımı dolduran

Şehdə də boğulmuram.. 

Mən payızam, mən boranam, mən qaram,

Yaz gəlsə də yenə sağam, oyağam.

Mən onsuz da gözlərimi yummuram.

Mən onsuz da yazdan mədət ummuram,