Qəlbimin odu

sonuna çatmışam dərin quyunun,
ilanlar yığılıb qaşımın üstə.

ağlayan günəşdir, buludlar onun

süzür göz yaşını başımın üstə. 

zaman var olduğum qədər qısalıb,
dünya mənim qədər ağırlaşanda
yağış olmayacaq daha, az qalıb,
məni əyməyəcək külək coşanda.

üfürüb közünü odlasam da hey
qəlbimin işığı yenə sönəcək.
hər şeydən bir azam, bir azdan hər şey
mənə bənzəyəcək, mənə dönəcək.

tükənib gedəcək işığım, nurum,
dünya qaranlığa məhkum olacaq.

üzümü son görən qarşımda durub,

adımı son çəkən bəs kim olacaq?