- Çox çətindi, bacarmıram..
- Nədi çətin olan? Onu hələ də unutmamısan? Gör neçə il keçib.
- O da var, amma onsuzluqla barışmışam. Bilmirəm, bəlkə də özümü aldadıram.
- Görürsən heç? Yoxsa elə o vaxt gördüyündü?
- Görürəm, arada olur, pəncərədən baxanda ya küçədə oturanda, bəzən mağazaya gedir, bəzən qızını parka çıxarır..
- Başa düşürəm.
- Bilirsən, əslində onu görüb-görməmək heç nə ifadə etmir.
- Unutmusan yəni?
- Bilmirəm, amma onu görmək mənə keçmişi xatırlatmır. İndi küçədə, yolda, mağazada gördüyüm qızla keçmişdə yaşananlar arasında əlaqə qura bilmirəm, elə bil yad biridi, mənim tanıdığım isə tamam başqası olubmuş kimi. Üzü tanışdı, amma özü yad. Bilirsən mi necə, üzünü görəndə bilirəm ki, bax bu odu, amma sonra onunla yaşanmış nəyisə xatirimə gətirmək istəyəndə... Onda elə bil gözümün önünə gələn başqa adam olur. Onu gözümün önündən, qarşımdan alıb xatirimdəkilərlə birləşdirə bilmirəm.
No comments:
Post a Comment