həyatım
dəniz boyunca bir-birini qovalayan
iki dalğanın arasında keçir.
gücüm çatmır öndəkinə çatım
nəfəsim yetmir arxadakından
qaçım...
bu gün
"yorulmuşam" demək üçün
necə də tezdir!
gəl ki əsrlər qədər gecikmişəm
məni gözləyən torpaq yollara,
indi mənə qalan dənizdir.
amma bilirəm boğacaqlar
məni bu kimsəsiz dənizdə
itələyərək dalğaların qucağına.
üstümü də örtməyəcək alçaqlar,
eləcə buz parçası olacağam,
bir vaxt bəlkə də buz dağına
çevriləcəyəm.
amma ki bilirəm axı mən,
hər kəsin gözü önündə
son sözlərim tökülərkən dodaqlarımdan
zəncirləri asacaqlar
qollarımdan, ayaqlarımdan
və boğazımdan yapışıb
suyun altına basacaqlar.
canımın dərdində deyiləm,
qürurumu sındırmasınlar bircə.
mütləq ki yıxacaqlarsa məni
qoymasınlar gündüz vaxtı əyiləm,
bütün utanclarımı
bir-bir gizləsin gecə...
No comments:
Post a Comment