palçıqla boyadıq göyün üzünü,
qucaqladıq gecəni,
gizlədik qarasını...
ürəklərdə boğub min-min hüzünü
sildik xatirəmizdən başımızdan keçəni,
dağladıq yarasını
məzarsız ataların yetim övladlarının...
önündə adlarının,
"itkin" yazısı qaldı,
təskin etmək də olmur,
xəstə deyil deyəsən "səbr et, bəlkə sağaldı".
kaş ki durardı zaman,
bəlkə də çox olardı
o alovdan qaçanlar..
fəryad etdi asiman,
yandı, kül oldu canlar...
neft qoxulu məzarlar
qazdıq dəniz altına,
"kağızlardan pozarlar"
düşünərək hər şeyi
yazdıq dəniz altına.
yazdıq kimdi günahkar
Xəzərin ən dərin çökəkliyinə,
susdu estakadalar,
dəmirdən tikilmiş süni adalar
ağladı təkliyinə
odda boğulanların,
dənizdə yananların..
No comments:
Post a Comment