Fırlanan zərrələr

Asiman qucağımdan daha böyük olsa da,
Kəhkəşan gözlərimin qapağından kiçikdi.
Dünyada mənim kimi zərrələrdən bolsa da,
Gendə dursan dünyanın özü də zərrəcikdi.

Gözümdə böyütmüşəm bu dünyanı, amma ki,
Gözümün sərhədindən kənara çıxa bilməz.
Fəqət, ayağa qalxsa, yıxar məni. Sanma ki,
Ayağımın altdadı, əzərəm, yıxa bilməz.

Bəlkə bundandı qorxum, başına dolanıram,
O da qorxur işıqdan, çevrəsində dövr edir.
Beləcə dövran dönür, fırlanır aram-aram,
Beləcə var oluruq, beləcə zaman gedir.

Zərrələr də birləşir fırlanaraq, beləcə,
Və insan fikirləşir, "Mən bir ovuc torpağam.
Və elə torpağa da dönəcəyəm bir gecə,
Sonra dünyayla birgə mən də fırlanacağam."