Göy üzünə həkk olan buludların
Qucaqlaşıb qurduğu şəkillərik,
Min illərcə göydən gələn odların
Atəşindən arda qalan küllərik.
Dənizlərin daşdığı günlər qədər
Çarpışırıq, dənizlərdə batmırıq.
Küləklərin əsdiyi yönlər qədər
Yol bilirik, küləklərə çatmırıq.
Qurduğumuz daşların altındayıq,
Əzilmişik, xəbərimiz olmayıb.
Bizdən olsa daha burda qalmarıq,
Yorulmuşuq, hələ zaman dolmayıb.
Üfüqləri yarmağa illər gərək,
Biz bir anın mində birincən varıq,
Əzdiyimiz zərrələrdən hürkərək
Öz özündən qorxmayan insanlarıq.
No comments:
Post a Comment