ağac və insan

pəncərəmin önündəki
xəzəl yığını
ağacın torpağa borcudu,
ağacın torpaqdan çəkdiyi sudu,
geri qaytarır.

mənim gözlərimdən axan
şəxsi mülkümdü,
canımın suyudu, tökülüb gedir.
buxarlanmış göz yaşımdan
yağış yağan
viran qalmış ölkəmdi,
sökülüb gedir.

ağaclar bu fəsil
budağından tökdüklərini
gələn il
yenidən bitirmək üçün
canından atır.
ağaclar torpağa gömdüklərinin
üstündə yatır.

insan bu gün
gözündən tökdüklərinin
içində özü də süzülür.
insan torpağa gömdüklərinin
altında əzilir.