Qəddarsan

Unutduğumu sandığım günlər yadıma düşəndə gülməyim gəlir. Gülmək deyəndə, sevincdən yox, əsəbdən. Bəlkə heç əsəb də deyil, sadəcə öz səhvlərim özümə gülünc görünür. Əsəb olması üçün heç səbəbim də yoxdu, həmişəki kimi yenə də öz günahımdı. Hə, elə hər şey mənim günahımdı. Əslində unutduğumu düşünməyim üçün haqlı səbəblərim də var idi, ən azından neçə ay idi ki, səni xatırladan köhnə mahnılardan uzaq idim. Yenilər isə səni xatırlatmırdı nədənsə. Və elə ki mahnılar səndən danışmağa başladı, aylar sonra sən bir də çıxdın qarşıma. Mən qulağımda qulaqlıq səni xatırladan mahnını dinləyərkən sən gəl keç yanımdan, nə üzümə bax, nə salam ver, çox qəddarsan..